Italië is om vele redenen een van mijn favoriete vakantielanden. Eten is zeker een heel belangrijke. Italiaans eten staat daarom geregeld op tafel thuis. Hier tips voor (culinaire) hotspots in Puglia, Italië. De rest van het jaar eet ik geregeld Italiaans thuis. Je favoriete Italiaanse producten koop ik bij een Vico Food Box webwinkel.
De pasta van Bari
Een stap in Arco Basso in Bari Vecchia en je waant je in Una giornata particolare met Sophia Loren als huisvrouw. De zon verwarmt het smalle straatje waar was aan de gevels te drogen hangt. In het oude Bari, kabbelt het leven voort als decennia geleden. De pastamaaksters zijn hier dagelijks op straat te vinden, gewoon aan een tafeltje voor hun huis, gezellig babbelend met buren en passanten. Vrouwen ratelen rap Italiaans terwijl hun handen mogelijk nog sneller verse pasta maken. Het deeg wordt gekneed, uitgerold en afgesneden waarna de vingers de gewenste vorm creëren. De orecchietti, in de vorm van een oor, is de specialiteit van de regio. Dan wordt het stukje deeg te drogen gelegd op een soort hor van gaas.
In het oude Bari maken vrouwen verse pasta
De orecchietti, in de vorm van een oor, is de specialiteit van de regio
Driekleur in natura
Bari is de hoofdstad van de Puglia, een ietwat vergeten regio in de hak van Italië. Het landschap van Puglia is als de Italiaanse vlag: groene olijfbomen, witte kalkstenen dorpen en rode aarde. Die olijfbomen, zo’n 50 miljoen is de schatting, daar kun je inderdaad niet omheen. Overal staan ze, met grillige stammen en ruisende zilvergroene bladeren. De oudste zijn beschermd en genummerd met een lik witte verf om verkoop aan rijke villa-eigenaren in Toscane te voorkomen. De smaakvolle, verse olie is overal te koop. Eventueel na een proeverij, alsof je bij de wijnboer op bezoek bent. Wat trouwens ook geen gek idee is. Na een paar dagen zitten er al een paar flessen rode wijn in de koffer. Ik had nog nooit van de Primitivo-wijn gehoord maar die blijkt toch lekker! Behoorlijk zwaar en vol van smaak.
Het landschap van Puglia is als de Italiaanse vlag
Volare, cantare
Een rit door Puglia is een aaneenschakeling van lieflijke dorpjes en stadjes, vaak op een berg gebouwd zoals Locorotondo, of op een klif als Polignano a Mare. Tijdens het verkennen van laatstgenoemde klinkt plotseling een bekend nummer, Volare oh, oh, cantare oh, oh, oh, oh… De stad blijkt de geboorteplaats van zanger Domenico Modugno en daar maken straatartiesten natuurlijk dankbaar gebruik van. Als je op een van de balkons boven de kliffen staat, begrijp je waarom hij droomde van vliegen. Alhoewel zwemmen ook een aantrekkelijk optie is, met het glasheldere water in de diepte. Tussen de kliffen blijkt zelfs een stadsstrandje te liggen. Zwemkleding mee dus.
Polignano a Mare met een intiem strandje aan de baai
Polignano a Mare blijkt de geboorteplaats van zanger Domenico Modugno
Marktdag in Martina Franca
Het is woensdag en dat betekent marktdag in Martina Franca. Voor liefhebbers van eten een hoogtepuntje van de reis. Bij verschillende kramen zijn paddenstoelen te koop, net zelf verzameld, zegt een groepje mannen dat zit uit te puffen naast hun kraampje. De aarde zit er nog aan. Ook lekker, de roodgele cactusvijgen. Perfect op smaak, dus onweerstaanbaar. Er liggen ook groenten die je in Nederland zelden ziet, de chichorei bijvoorbeeld of cime di rape, een groente die vaak in pastagerechten verwerkt wordt. Wat een rijkdom.
De markt in Martina Franca
Vers fruit en verse groenten in Martina Franca
De aarde zit nog aan de paddenstoelen
Gesuikerde amandelen
De markt is net buiten de oude stad. In dat oude deel alweer een wirwar van straatjes en enkele bijzondere winkeltjes. Confetti di Sulmona fleurt het hele Piazza Plebiscito op. De winkel staat vol met prachtige creaties van kunstig ingepakte gesuikerde amandelen die bossen bloemen, lieveheersbeestjes, vlinders en meer vormen. Een populair cadeautje bij de geboorte en de eerste communie van kinderen en trouwerijen, aldus eigenaresse Antonella Belforte. Maar ook smaakvol zonder feestelijke aanleiding.
Confetti di Sulmona fleurt het hele Piazza Plebiscito op
Sprookjesstad Alberobello
Martina Franca ligt in de Valle d’Itria, net als mijn volgende bestemming Alberobello, een sprookjesstad. Onderweg er naartoe zag ik al verschillende trulli in de velden staan. Ronde kalkstenen huisjes met kleine raampjes en een kegelvormig stenen dak, gebouwd zonder cement. Volgens de overlevering was de bouwstijl van de trullo heel handig toen er belasting op woningen betaald moest worden. Dankzij de ingenieuze bouw van het dak kon de eigenaar als er een controleur kwam door het verwijderen van een steen het dak naar buiten laten instorten. Zijn trullo was dan onbewoonbaar en er hoefde geen belasting betaald te worden. In Alberobello laat architect Guiseppe Maffei in zijn winkeltje in de Via Duca D’Aosta met een maquette zien hoe dat werkte.
Sprookjesstad Alberobello
Fantastische antipasti
Er zijn in de stad twee wijken met straten vol trulli. De Rione Monti-wijk, met zelfs een trullo-kerk, is prachtig maar je moet wel een beetje langs de souvenirwinkeltjes kijken. Dat hoeft niet bij het door toeristen minder ontdekte Rione Aja Piccola. En dan zijn er nog trulli verspreid over de stad, zoals de trullo Sovrano met twee verdiepingen en Il Trullo d’Oro, een restaurant. Ik vind er een knus plekje in een nisje en geniet er van een complete maaltijd van antipasti. Die antipasti zijn in Puglia echt fantastisch. De hele tafel staat in no-time vol met creatieve, culinaire gerechtjes. Al snel bestel ik overal waar ik kom de antipasti-selectie en laat de primi en secondi voor wat ze zijn.
Genieten in restaurant Il Trullo d’Oro in Alberobello
De tarantella van het zuiden
Nu ik al zo zuidelijk in Italië ben, wil ik ook all the way. Op naar Salento dus, het uiterste zuiden van de hak. De Salentini zijn beroemd vanwege hun muziek. Een overblijfsel uit de tijd dat er nog veel tabaksplantages waren. Soms werden mensen die op de plantages werkten, gebeten door een tarantula spin. De gifstof moest uit het lichaam en dat deed men door urenlang te dansen op opzwepende tarantella-muziek. De gebeten persoon raakte in een trance en zweette zo het gif uit het lichaam.
Lieflijk Lecce
De rit naar het zuiden gaat natuurlijk via Lecce, het Florence van het zuiden vanwege de vele 17de eeuwse, barokke gebouwen in de goudgele steen van de regio. Een statige en elegante stad (hier geen wasgoed aan de gevels) met een hoge toegangspoorten, de muur tussen de poorten ontbreekt helaas. In de via Vittorio Emanuele loop ik binnen bij een van de papier maché-ateliers van de stad. Lecce is als sinds de 17de eeuw beroemd vanwege deze cartapesta, ofwel het marmer van de armen. Claudio Riso en zijn twee broers leerden het vak van meester Antonio Marecuor, inmiddels in de negentig en met pensioen. Maar Claudio heeft ook al 34 jaar ervaring in de vingers. In zijn atelier laat hij zien hoe hij het papier aanbrengt op het figuurtje van metaaldraad en stro. Mooi hoe een eenvoudig stuk papier getransformeerd wordt tot een sierlijke mantel.
Lieflijk Lecce met overal prachtige, oude details
Cartapesta: Claudio heeft ook al 34 jaar ervaring in de vingers
Lecce: cartapesta ofwel het marmer voor de armen
Wandelen door de kloof
Op weg naar het eind van de wereld op het zuidelijkste puntje van de hak passeer ik de kloof van Ciolo. Lekker even de benen strekken tijdens een wandeling van goed een uur over een gemarkeerd pad. En dan door naar Leuca waar monumentale villa’s het straatbeeld bepalen. Plus hoog boven de stad de vuurtoren, 47 meter hoog, met daarnaast een basiliek. Een trap van 284 treden leidt weer naar de haven beneden. Gelukkig heb ik geen haast (wie wel in Puglia vraag ik me na enkele dagen af) dus ik zoek een tafeltje op het terras van caffè de Finnibus Terrae bestel een crèma di mandorla, een soort ijskoffie gemaakt met amandelmelk. Lekker verfrissend.
crèma di mandorla, ijskoffie gemaakt met amandelmelk
De vuurtoren van Leuca
Prosecco op het kerkplein
Voor ik terugga naar Villa Cenci, mijn hotel voor de nacht, stop ik in Ostuni. Alweer een prachtig stadje op een berg. Op de top staat een kathedraal met daarbij een café met terras. Een aangename plek voor een prosecco, inmiddels mijn vaste aperitief in Puglia. Met een schaaltje olijven natuurlijk. Alhoewel de Italianen hier zelf de voorkeur geven aan taralli, een hartig deegkoekje.
Ostuni, een van de witte bergdorpjes
De beste Osteria
Het is in het doolhof van steegjes even zoeken naar de Osteria del tempo perso waar ik wil eten. Kies als je voor het restaurant staat de rechterdeur, had gids Marie me eerder aangeraden. Dan kom je in een gezellige, uit de rotsen gehakte ruimte. Ik heb niet gereserveerd, maar gelukkig is er nog een tafeltje vrij. Het voordeel van reizen buiten het hoogseizoen. Nog eenmaal bestel ik de antipasti.
Dineren in Ostuni
Slapen in hotel Villa Cenci
Aangekomen bij Villa Cenci wil ik alleen maar slapen. Een goede nacht later word ik gewekt door tsjilpende vogels. Het gras is nat van de dauw als ik richting zwembad loop. Royaal van formaat, lekker voor een ochtendduik. En dan het ontbijt. Vers fruit, huisgemaakte taarten en cakes en natuurlijk Italiaanse koffie. Heerlijk, de rust die je zo kenmerkend is voor Puglia.
De kamers van hotel Villa Cenci
Het gras is nat van de dauw als ik richting zwembad van villa Cenci loop
Vico bezorgt Italië thuis
Mooie herinneringen aan Italië zijn voor mij vaak gelinkt aan die eerste espresso in een chaotisch cafeetje, de geur die ik opsnuif slenterend langs een bakkerij of de mensen genietend van een smaakvolle lentelunch op een terras. Helaas kan het niet iedere dag vakantie zijn. Maar Italiaans eten wanneer je wilt kan gelukkig wel. Onlangs ontdekte ik Vico Food Box, een webwinkel waar je heerlijke producten kunt bestellen om ook in Nederland in Italiaanse sferen te komen. Woon je in Noord-Holland, Zuid-Holland of de provincie Utrecht dan kun je zelfs verse producten bestellen. Die worden dan op donderdag of vrijdag bezorgd.
Vico food box vol Italiaanse producten
De komende tijd staat er vaak Italiaans eten op tafel dankzij de vico food box
Van de cavolo nero maakte ik gezonde chips. De groente komt superkrokant uit de airfryer. De rucola gebruikte ik onder meer om een pesto te maken. Pasta heeft weinig méér nodig om een smaakbommetje te worden. Mede dankzij de biologische olijfolie die ik ook besteld had. Die olijfolie is onweerstaanbaar. Een stuk vers brood gedoopt in wat olie plus een snufje zeezout vormt de volgende dag mijn lunch. Ook bestellen? Met de code Bewust5 krijg je 5 euro korting op je eerste bestelling van minimaal 40 euro!
Cavolo nero wordt snel gezond groentechips
Pasta met rucola-pesto
Koffie plus…
Een goede sterke espresso vind je in Puglia op iedere straathoek. Maar er zijn ook veel koffies-met-iets-extra.
- In Polignano a Mare drinken ze caffè speciale ofwel koffie met amaretto, slagroom en citroenzest.
- Alsof een espresso of ristretto al niet stevig genoeg is. In Alberobello bij Il Trulletto serveert Cosmo Palmisano een gepeperd bakkie met espresso en slagroom afgetopt met een scheutje peperoncino (scherpe pepersaus).
- in Lecce schenken ze caffè indiaghiacio con latte di mandorla, een glas met ijsblokjes, amandelmelk en koffie bij Bar Avio, Viale XXV Luglio.
- In Martina Franca bij het Gran Caffè kies je een espressino, een soort mini cappucino. Trek in iets zoets? Neem er een boconoto bij, een cakeje met ricotta en peer.
In Puglia is een goede en bijzondere koffie overal verkrijgbaar
Met een lange lockdown achter de rug en nog geen zicht op een versoepeling wordt het verlangen naar een verrukkelijke restaurant-maaltijd met de dag groter. Dankzij Chef Han Ji kun je nu thuis genieten van de culinaire creaties die hij normaal in zijn restaurants serveert. De maaltijden worden keurig thuisbezorgd.
De dressing van deze salade is onvergetelijk
Ik kies voor de Umami shared dining@home vega kit, een lunch of diner voor twee personen bestaand uit twee verschillende voorgerechten, twee verschillende hoofdgerechten en twee keer hetzelfde nagerecht. Plus enkele snacks en bijgerechten. Benieuwd of deze thuiservaring net zo goed bevalt als eten in een restaurant.
Zakjes vol verrassingen, benieuwd hoe het Umami-menu zal smaken
Maaltijden per post
De volgende avond al staat PostNL Food voor de deur met twee tassen vol eten. Gekoeld en wel. Ik heb voor de volgende dag rond lunchtijd mijn zus uitgenodigd, dus de tassen verdwijnen in de koelkast. Dat kan, volgens de beschrijving die ik erbij krijg. Alles zit keurig verpakt in bakjes, voorzien van stickers met verschillende kleuren en nummers. Wel wat afval, maar gelukkig zit er ook veel in composteerbare bakjes. Maar verder ziet het er veelbelovend uit.
De hoofdgerechten zijn in vier eenvoudige stappen te bereiden
Restaurantmenu thuis
De eerste gang is koud. Het zijn twee verschillende salades die ik zo netjes mogelijk op bordjes probeer te krijgen. Een fotootje van hoe het er eigenlijk uit hoort te zien was handig geweest, al was het online. Maar ook al ziet het er niet zo perfect uit als de borden die ik ooit in het restaurant kreeg voorgeschoteld, de smaak is top.
De little gem salade is verrukkelijk fris van smaak. De parelcouscous heeft lekker veel pit. Vooral dankzij de perfecte chilisaus die erbij zit. Doe mij daar maar een hele fles van! Ik heb thee bij de maaltijdkit besteld. De smaken zijn minder uitgesproken dan de thee die in het restaurant geserveerd wordt, maar toch leuk om bij elke gang een andere thee te drinken.
De salades worden kant-en-klaar in composteerbare bakjes beziorgd
Lekker fris, dit voorgerecht van little gem salade met wasabimayonaise
Hoofgerechten uit de oven
De hoofdgerechten en de gebakken rijst kunnen allemaal tegelijk even lang in de oven. Ik heb ze enkele minuten langer in de oven laten staan omdat de gerechten na de aanbevolen 13 minuten nog niet warm waren. De courgette en king boleet zijn heerlijk, maar onze favoriet is de shanghai paksoi met de shiitake. Wat een hoeveelheid smaak zit er in die paddenstoelen.
Eén van de hoofdgerechten van de shared dining@ home kit vega
Ons favoriete hoofdgerecht met shiitake bomvol smaken
Bijgerecht, een salade van wakame zeewier
Twee uur later
Leuk om te merken dat zo’n luxe thuisbezorgmaaltijd op deze manier echt een eetervaring wordt. We zijn al zo’n twee uur verder als we aan het dessert beginnen. Jammer dat de yoghurt niet in een apart bakje zit. Dan zou de gembercake minder zompig geworden zijn en was het makkelijker geweest het geheel mooi op bordjes te krijgen. Nou ja, een kniesoor… De smaak is er niet minder om. Natuurlijk, dit gerecht is niet vegan, dus ik heb voor een keer mijn vegan eetregime overboord gegooid.
Is het een aanrader? Zeker. Dit is een heel andere thuisbezorgd-ervaring dan een online bestelde pizza. De smaken zijn heerlijk en verfijnd. En de dag erna geniet ik nog van wat er over was van de zak casavekroepoek. Lekker hoor!
Het dessert, gembercake met meloen, matcha en yoghurt.
Ook thuis culinair genieten?
Via de website kun je verschillende Chef@home kits bestellen. Van een hoofdgerecht plus bijgerechten tot uitgebreide viergangen belevenissen of een valentijnsverrassing. Wie binnen een straal van 5 km van een van de restaurants woont, krijgt de bestelling voor 3,50 euro thuisgeleverd. Wie verder weg woont, kan in bijna geheel Nederland kiezen voor bezorging per post. Dat kost tijdelijk 7,50 euro, daarna 12,50 euro.
Mijn rondreis door het Italiaanse Molise gaat vanaf kustplaats Termoli het binnenland in. Stranden maken plaats voor wijngaarden, (besneeuwde) bergtoppen en knusse bergdorpen. In dit bijna verlaten deel van Italië zijn leegstaande huizen en zelfs een molen omgebouwd tot bijzondere hotels.
Castel del Giudice met hotel Borgotufi op een van de bergtoppen in Molise
Zodra ik het strand van Termoli en de Adriatische Zee de rug toekeer, verschijnen er wijngaarden in het glooiende landschap. Dan plotseling een groot meer, Riserva Naturale Regionale Lago di Serranella, met de besneeuwde pico de Majella in de achtergrond. En weer iets verder ben ik omringd door de bergen van Parco Nazionale della Majella, een van de natuurparken van Molise. Zandkleurige dorpjes zijn tegen de berghellingen geplakt en her en der staan enkele huisjes op de toppen van spitse bergen. Veel verkeer is er niet. Evenmin als grotere dorpen. Je moet hier tijdig tanken, bedenk ik me.
Het glooiende landschap van Molise, Italië
Hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Mijn doel van de dag is hotel Borgotufi in Castel del Giudice. Het bijzondere van dit hotel is dat het een albergo diffuso is, waarbij de kamers verspreid door het dorp liggen. Molise is een van die Italiaanse regio’s die te maken heeft met leegloop. Vele huizen en andere gebouwen blijven onbewoond achter. Die vormen de basis voor hotel Borgotufi in Castel di Giudice. Veel van de huidige hotelkamers waren vroeger stallen. Ze liggen verspreid door het bergdorpje. De gemeente, inwoners en een investeerder zijn samen eigenaar van het hotel. En dus is de betrokkenheid groot. De liefde voor hun regio zie je terug in de sfeervolle kamers. En niet onbelangrijk, dankzij de renovaties zijn alle hotelhuisjes aardbeving-proof.
Een nieuwe dag in hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Ochtendwandeling in Castel di Giudice
Het was donker toen ik arriveerde en genoot van een heerlijk diner met veel producten uit de regio. Dus sta ik ’s morgens bijtijds op om rond zonsopgang het dorp rond te lopen. Hogerop zie ik een kerktoren, dat is mijn doel deze wandeling. En dat blijkt nog best een opgave met kronkelige straatjes die vaak niet de kant opbuigen die ik verwacht/hoop en steegjes die enkel doodlopen. Vaak wel met een waanzinnig uitzicht op de omliggende bergen. De rust en stilte zijn verslavend. Je zou niet zeggen dat er in dit dorp ook nog 300 mensen wonen. Als de zon boven de bergen rijst en door de wolken piept, is het droomplaatje compleet.
De straatjes rondom hotel Borgotufi in Castel del Giudice
Een religieus beeldje is nooit ver weg in het katholieke Italië
Biologisch ontbijtje
De ambities eindigen niet bij de realisering van het hotel. Er wordt nog volop gerenoveerd. Meer kamers komen er maar ook een bar en enkele winkeltjes waar lokale producten te koop zullen zijn. Enkele daarvan proef ik bij het ontbijt. De appelsap van biologische appels uit eigen appelboomgaarden is heerlijk dik en smaakvol. Dat geldt ook voor de gewone appels die op het ontbijtbuffet liggen. Ze hebben inmiddels 13 soorten appels in de boomgaarden. En er zijn nog volop testvelden met andere lokale soorten. En die appels zullen ze nodig hebben want er zijn vergevorderde plannen om appels te gebruiken voor een micro-bierbrouwerij.
In de boomgaarden rond BorgoTufi Castel del Guidice groeien vele soorten appels
Activiteiten in Molise
Wanneer je Molise ook bezoekt, er zijn altijd activiteiten om uit te kiezen. ’s Zomers kun je er wandelen in natuurparken, raften en mountainbiken. Wie zin heeft kan tijdens een workshop typisch Italiaanse gerechten leren koken. ’s Winters kun je 30 minuten rijden verderop in het Abruzzo National park (de Abruzzen) wintersporten. Skiën, langlaufen, winterwandelen, het is allemaal mogelijk. Moleasy, een samenwerkingsverband van vijf hotels in de regio, organiseert op verzoek een op maat gemaakte reis met een door jou gekozen thema waarbij je logeert in een of enkele van de hotels.
’s Zomers wandelen in de bergen, ’s winters kun je wintersporten.
Altilia, Romeinse ruïnes
Dwars door Molise lopen 11 transumanza, de ‘groene gras-wegen’ die herders namen (en soms nog steeds gebruiken) om hun koeien en schapen van de hooglanden in Abruzzo naar de lager gelegen delen van Puglia te brengen, en vice versa. Langs de route ligt Altilia, een archeologische vindplaats in Molise. Romeinen en Samnieten voerden in deze regio pittige gevechten. Uiteindelijk wonnen de Romeinen en de overblijfselen van één van hun steden is in Altilia te zien. Ik arriveer vroeg, het hek gaat net open. In alle rust geniet ik van de oude toegangspoorten, het theater, de plek waar de markt was en meer. De ochtendmist maakt de plek extra sfeervol. Latere bewoners hebben her en der op de ruïnes een huis gebouwd. Mooi wel dat die niet weggehaald zijn. Het is leuk te zien hoe mensen eeuwen later gebruik maakten van wat hun voorgangers hebben neergezet.
Een mysterieuze mist maakt Altilia nog specialer
Zodra de hekken opengaan, lopen we Altilia in
Altilia, Romeinse ruïnes
Altilia, een van de Romeinse vindplaatsen in Molise
Albergo diffuso: La Piana dei Mulini
Niet ver van Altilia ligt alweer een albergo diffuso: La Piana dei Mulini. Het is een voormalige watermolen langs de Biferno rivier. Ook deze molen ligt langs de transumanza paden. Ooit werd er wol geverfd van de geschoren schapen die passeerden. Wat hier nog steeds volop te vinden is, is de witte truffel. Michele di Rienzo laat samen met zijn truffelhond Stella zien hoe dat zoeken in z’n werk gaat. Na een opleiding van zes maanden is Stella een volleerde truffelzoeker. In enkele minuten wijst ze een plek aan. Het is een klein truffeltje maar zelfs die zou al zo’n 36 euro opbrengen. Doe mij ook zo’n hond. Stella krijgt een snackje als beloning, wij eten ’s avonds heerlijke pasta met truffel. Michele vertelt dat maar liefst 60% van de witte truffel die wereldwijd gevonden wordt uit Molise komt. Zo’n 6000 truffel hunters verdienen er een leuk zakcentje mee.
60% van de witte truffel wordt gevonden in Molise
Biologische boerderij
Mijn enorme kamer in de molen is minimalistisch ingericht. Iets té misschien basic, zo’n omgeving verdient een knusser interieur. Het restaurant is gelukkig een stuk gezelliger. En het eten uit de regio verrukkelijk. Natuurlijk inclusief truffel, die in royale hoeveelheden gebruikt wordt. Ik raak in gesprek met Nicola en Michele, twee jonge mensen met een idealistische droom. Na hun studie kwamen zij terug naar Molise waar ze nu hun eigen boerenbedrijf ALBA runnen. Ze maken schapen- en geitenkaas, verbouwen biologisch graan en biologische bonen. Het fruit voor hun jams plukken ze in het wild. En ze maken fantastische olijfolie. Alles op de boerderij wordt gebruikt en eventueel hergebruikt. Het resultaat is dat ze geen energie gebruiken maar opwekken.
Nicola laat de kazen zien die zij en Michele maken
Kabbelende rivieren en een Romeinse brug
Na een lange, gezellige avond word ik de volgende ochtend toch weer vroeg wakker. Ik hoor het water van de molen klateren en wil nog wat van de omgeving zien. Als je naar de rivier loopt en dan rechtsaf gaat, kom je bij de ruïnes van een Romeinse brug, vertelde iemand van het personeel de vorige avond. Door de mist wandel ik die kant op. Ook nu weer houdt een hond me gezelschap. Alsof ie de weg wil wijzen. Zodra de brug in zicht is, verdwijnt hij in de mist.
Een Romeinse brug bij albergo diffuso La Piana dei Mulini
Nog eenmaal authentiek Molise
Het is een veel misbruikte uitdrukking, maar Molise is echt authentiek. Er zijn wijngaarden, olijfbomen, herders die al trekkend met hun kuddes groene, onverharde wegen vormen, bergen, kastelen en Middeleeuwse stadjes. En natuurlijk fantastische wijnen en volop biologische groente en fruit.
Dat de 21ste eeuw soms ver weg lijkt, merk ik zeker in het dorp Roccapipirozza. In 1320 werd hier een kasteel met een toren gebouwd. Daaromheen kwamen steeds meer huizen, stallen, kerken en andere gebouwen. In de jaren ’60 van de vorige eeuw was Roccapipirozza een levendig dorp met zo’n 1000 inwoners. Nu wonen er nog maar 70 mensen en begint het verval z’n sporen na te laten. Maar niet voor lang meer. De eigenaar van mijn laatste hotel heeft wilde plannen met het dorp. Daarvoor moet ik later terug.
Het dorp Roccapipirozza Alta in Molise, Italië
Er wonen nog maar enkele tientallen mensen in Roccapipirozza
Een detail van een huis in Roccapipirozza, Molise
Le Sette Querce, de 7 eiken
Maar niet ver van het dorp is nu al een prachtige plek: Le Sette Querce, ofwel: de zeven eiken. Rocco Peluso en zijn broer Vincenzo groeiden op in Sesto Campano, een dorp op 750 meter boven zeespiegel. Ze gingen studeren en zagen dat hun geboortedorp langzaamaan leegliep. Achttien jaar geleden ontstond het idee de vervallen huisjes te renoveren en om te toveren in hotelkamers. Het dorpje ligt fantastisch middenin de natuur met glooiende heuvels. Als je ergens kunt onthaasten en je hoofd kunt leegmaken is het hier. Opnieuw maak ik ik ’s morgens vroeg een wandeling. Ditmaal vergezeld door de 13 ezels die hier heerlijk vrij rondlopen in de bergen. ’s Avonds komen ze altijd terug omdat ze dan extra gevoerd worden.
De omgeving van Roccapipirozza en Sesto Campano
Ezels hebben heerlijk de ruimte bij hotel Le Sette Querce
De ezels komen je ’s morgens zelfs begroeten bij je huisje
Genieten van de natuur en de rust bij Le Sette Querce
De grond bij Le Sette Querce is blijkbaar erg vruchtbaar, deze pompoen is echt enorm
De bejaarde moeder van Rocco werkt nog iedere dag mee op de boerderij
Pizza en wijn, wat wil je nog meer?
Na enkele dagen weet ik dat de inwoners van Molise trotse mensen zijn. Trots op hun regio, de natuur, de dorpen en hun eten en drinken. Verschillende fantastische wijnen stonden er al op tafel. Ik ben verslaafd aan de rode Tintilia wijnen, die enkel in Molise gemaakt worden. De beste wijn uit Molise zou die van wijnhuis di Majo Norante zijn, vlakbij de kust. Deze wordt verkocht bij Harrod’s en staat op de kaart bij alle goede enoteca’s in Europese grote steden. Maar nu is het tijd om olijfolie te proeven, gevolgd door een lesje pizza maken. Na het pizza-diner wordt gevraagd of we naar buiten willen komen. En groot kampvuur brandt, en voor iedereen zijn er vers gepofte kastanjes. Het eten, de natuur, de dorpjes en de gastvrijheid, ik ga het missen als ik weer thuis ben.
Pizza bij Le Sette Querce in Molise
En na het eten gepofte kastanjes bij een kampvuur
Eigenaar Rocco in het museum-huisjes dat nog helemaal authentiek ingericht is
Kaas van de boerderij, gemaakt door de moeder van Rocco
Hasselt is één van de leukste verrassingen van België. Niet teveel toeristen, wel de Belgische gezelligheid. Wandelend door de stad ontdek je (culinaire) hotspots, musea, groene oases en meer. Thema’s genoeg voor een stedentrip-weekendje weg.
Stedentrip Hasselt, de hotspots
1. Smullen met de smaakroute
Zeg je België, dan denk je aan het Bourgondische leven. Hasselt is daar geen uitzondering op. Sterker nog, de stad doet er alles aan de lokale lekkernijen extra onder de aandacht te brengen. Bijvoorbeeld tijdens een culinaire wandeltocht door de stad. Koop bij de Toerisme Hasselt (Maastrichterstraat 59) voor 9 euro een routeboekje (Smaakroute All-In) met daarin bonnen voor het proeven van lokale specialiteiten. Je krijgt onder meer chocolade, jenever, koffie en speculaas voorgeschoteld. Geniet ondertussen van de fijne gevels en mooie pleinen die je onderweg ziet.
Tijdens de smaakwandeling proef je natuurlijk lokale jenever
Dat moet je even proeven, speculaas van dePaifve in Hasselt
2. Loop de Madammen-route
Vrouwen speelden een belangrijke rol in de historie van Hasselt. Tijdens deze wandeling ontdek je alle ins en outs. Zo is het Modemuseum Hasselt een aanrader. Vanwege de tentoonstellingen, maar ook vanwege het gebouw dat vroeger het Grauwzusterklooster was. What’s in a name? Ook in het Begijnhof met een heerlijke groene oase is tegenwoordig een museum/galerie. In Kunstcentrum Z33 bewonder je hedendaagse kunst.
Rustmomentje: een begijnhof in Hasselt.
Jeneverstokerij in kloosterhoeve
Het Jenevermuseum is ondergebracht in een oude stokerij. En die stokerij was dan weer gevestigd in de hoeve van het Witte Nonnenklooster. Leuk trouwens om meer te leren over deze drank die in Nederland ook veel geproduceerd werd. En om te proeven. Gosh, wat is er veel variatie in soorten jenever. Weer wat geleerd. Ook de Grote Markt was een plek waar sterke vrouwen de scepter zwaaiden. Veel weduwen werden waardin en runden een herberg of café.
De brochure met de Madammen-route is voor 3,50 euro te koop bij Toerisme Hasselt (Maastrichterstraat 59).
Veel weduwen hadden vroeger een café in Hasselt
3. Wandelen: Architectuur in Hasselt
Heel soms moest ik even slikken tijdens mijn architectuur-verkenning van Hasselt. Sommige gebouwen zijn nogal uniek. En dat kan fantastisch zijn, maar soms is het ook heel erg wennen. Wat niet wegneemt dat ik blij ben dat zulke gebouwen ook een plek krijgen in de stad. Ik merk zo nu en dan trouwens dat ik een stijl die ik 20 jaar geleden spuuglelijk vond, nu opeens kan waarderen. Dus wie weet ben ik bij een volgend bezoek aan Hasselt heel blij om bijvoorbeeld het Gerechtsgebouw van architectengroep TWINS te zien.
Opvallende architectuur: het Gerechtsgebouw van Hasselt
In het centrum van Hasselt staan nog veel klassieke gebouwen, zoals het Stadhuis
Architectuur-stromingen in Hasselt
Duidelijk wordt wel dat Hasselt een stad is die steeds vernieuwt, van de knusse gebouwen op de markt tot de nieuwe woon- en werkwijken. Zoals bij de Slachthuiskaai, waar een nieuw leefgebied verrezen is. Wat een lekkere locatie, zo aan het water. Daar vlakbij, aan de overkant van het water, zie je op een muur een prachtig street art werk van ROA (een Belgische graffiti artiest uit Gent) van een enorme uil op een muur. De architectuurroute kost 2 euro en is te koop bij Toerisme Hasselt.
Een werk van graffiti artiest ROA
4. Ontdek: Street art in Hasselt
Welke wandeling je ook kiest (of als je gewoon lekker aan het slenteren/winkelen bent), je ziet geregeld kunstwerken op de buitenmuren. Meer dan 100 (internationale) kunstenaars hebben hun, vaak keurrijke, sporen achtergelaten. Wie meer wil weten over de street art in Hasselt kan een app downloaden (Street Art Cities) met alle informatie over de kunstenaars. Of haal bij de VVV en kaart met daarop een fietsroute én een wandelroute langs de mooiste werken. Af fietsend zie je gelijk een stuk meer van de stad. Zin om nog wat verder te fietsen? Rijd door naar Domein Kiewit, een rustig, groen park aan de stadsrand. Daar zoek je een plekje op het terras van Koe-vert, een restaurant gerund door mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een goeie lunchlocatie!
Een van mijn favoriete street art werken (van akajimmyc) in Hasselt
Zonnetje erbij? Dan kies je voor het terras van restaurant Koe-vert
Gezond lunchen bij restaurant Koe-vert
5, 6, 7. Drie keer shoppen in Hasselt
Wat winkels betreft heeft het compacte Hasselt een heerlijk royaal aanbod van hotspots en klassiekers. Het maakt dus niet uit of je hart sneller gaat kloppen van exclusief en superdeluxe, verrukkelijk vintage of juist van totaly trendy. Bij het Toerisme Hasselt zijn drie plattegronden te halen waarop alle adressen in jouw favoriete stijl staan aangegeven.
Vintage vondsten bij tweedehands winkel Assepoes
Vintage vondsten bij tweedehands winkel Assepoes
Mijn favoriete winkels
- Seventy One (Minderbroederstraat 7), een retrowinkel met kleding en meer in de stijl van toen.
- Woonwinkel Oui, (Aldestraat 50) met prachtig design voor in huis, veel in ingetogen Scandinavische stijl. Een winkel vol verleidingen dus.
- De Fietsbar (Minderbroedersstraat 54) is dé koffieplek voor fietsfanaten. Terwijl jij je cafeïnegehalte weer op peil brengt, kan hier je fiets gerepareerd worden. Ook slenteraars zijn overigens welkom voor drankje of lunch.
- Tweedehandskledingwinkel Assepoes (Bampslaan 37) voor de mooiste retrovondsten. En als je tweedehands koopt, treft je niet alleen unieke stukken aan, je bent ook ook lekker milieuvriendelijk bezig.
- Coffee bar Mucho Gusto (Zuivelmarkt 44) is dé plek voor een oppeppend rustmomentje. Echt goede koffie die ook goed is voor de koffieboeren.
- So Sweet (Dorpsstraat 32) voor hippe kleding in een heel eigen stijl met een lekker vette knipoog naar jaren 50 en 60.
- De Sky Lounge (Torenplein 8) op de 19de verdieping van het Radisson Blu hotel is een mooie afsluiter van een dag shoppen en wandelen. Uitkijkend over Hasselt gaat de dag over in de avond.
Mooie interieurspullen bij woonwinkel Oui
Koffietijd bij Mucho Gusto
Vanaf de 19de verdieping is dit het uitzicht vanuit de Sky Lounge
So Sweet verkoopt hippe kleding met een vintage uitstraling
De Fietsbar, fietsreparatie-atelier en koffie-/lunchadres
8. Leuk en duurzaam: Veranderstad Hasselt
Een duurzame stedentrip wordt voor steeds meer mensen belangrijk. Sommige dingen zijn snel te regelen. Met het openbaar vervoer reizen bijvoorbeeld. Ter plekke vegetarisch of vegan eten is in bijvoorbeeld Hasselt ook geen enkel probleem. Ben je op zoek naar meer duurzame initiatieven, check dan de kaart van Veranderstad Hasselt waarop zo’n 50 duurzame initiatieven staan aangegeven. Niet allemaal geschikt voor de stedentripper, maar er staan ook volop tips op (denk aan restaurants, tweedehands winkels) waar je wel iets aan hebt tijdens een weekendje weg in België. Alvast één tip. Restaurant De Levensboom (Leopoldplein 44) is het perfecte adres voor vegetariërs, vegans en andere dierenliefhebbers. Okay, nog een tip: Oxfam Bookshop (Dorpsstraat 21) met zo’n 12.000 tweedehands boeken. Voor een prikkie sla je een fijn boek op de kop om te lezen in de trein naar huis.
Verrukkelijk vegan eten bij restaurant De Levensboom
Scoor nog even een tweedehands boek bij Oxfam
Meer informatie over wat te doen in deze stad vind je op de website Visit Hasselt.
Edamame klinkt zo lekker chique Japans, maar goed beschouwd is het niet meer dan een jonge sojaboon. Maar wel een heel lekkere. En fijn als basis voor gezonde edamame falafel.
Edamamebonen niet rauw eten
Edamamebonen zijn diepgevroren bij de supermarkt te koop. Dat scheelt weer het pellen van de peulen. Rauw zijn ze eigenlijk best lekker. Maar laat je niet verleiden een handje door een salade te gooien. Rauw zijn ze namelijk ook giftig want ze bevatten lectine. Als je daarvan te veel binnenkrijgt, kan dat schadelijk zijn voor darmen en nieren. Maar gelukkig, als je ze voldoende verhit dan zijn de edamamebonen lekker en heel gezond.
Falafel wordt normaal van kikkererwten gemaakt. Maar waarom niet eens die prachtige edamamebonen gebruiken? Ze smaken wat frisser (minder melig) dan kikkererwten. En de kleur is ook zo mooi heldergroen.
Diepgevroren edamemeboontjes
Recept edamame falafel
Ingrediënten voor edamame falafel
Recept voor 3 personen
- 300 gram edamamebonen uit de diepvries
- 2 volle tl falafel kruidenmix (ik gebruikte die van PitPit)
- 1 eivervanger (bv van Orgran)
- 1 solo knoflook of teentje knoflook
- 1 tl geroosterd wit sesamzaad
- 2 tl panko broodkruim
- Snuf zout
Zo maak je edamame falafel
Stap 1
Laat de edamame bonen ontdooien en dep droog.
Stap 2
Verwarm een oven voor op 200⁰C.
Stap 3
Bekleed een bakplaat met bakpapier en bestrijk met olie.
Stap 4
Maal de bonen in het bakje van de staafmixer goed fijn. Doe de edamamepasta in een schaal en voeg de overige ingrediënten toe. Rol negen falafelballetjes en leg die op de bakplaat. Smeer met een kwastje wat olie op de balletjes.
Stap 5
Laat de balletjes 20 minuten in de over garen. Keer ze halverwege een keer om. Wil je liever een meer knapperig korstje? Bak de falafelballetjes dan in een koekenpan in plantaardige olie.
Kies je voor de oven? Waarschijnlijk is er nog veel ruimte vrij op de bakplaat. Die kun je mooi gebruiken om knapperige boerenkool te maken.
Salade met edamamefalafel, tomaat, komkommerlinten en krokante boerenkool.
Recept geroosterde boerenkool
Ingrediënten voor krokante boerenkool
- 2 handenvol klein gesneden boerenkool
- 1 tl olijfolie
- ¼ tl zout
Mix alles door elkaar en spreid uit over een bakplaat en laat 20 minuten roosteren in een oven van 200⁰C.
Recept avocadospread
Ingrediënten voor avcadospread
- 1 avocado
- 1 tl sesamolie
- 2 tl limoensap
- snufje zout
- 1 tl geroosterd wit sesamzaad
- ½ tl zwart sesamzaad ter garnering
Prak de avocado fijn, voeg alle ingrediënten behalve het zwarte sesamzaad toe. Doe de avocadospread in een schaaltje en garneer met zwart sesamzaad
Recept tomatensalade
Ingrediënten tomatensalade
- 150 gram snoeptomaatjes, gehalveerd
- 2 tl olijfolie
- ½ tl gedroogde dille
- Snufje zout
Meng alle ingrediënten door elkaar en zet weg.
Recept zoetzure komkommerlinten
Ingrediënten zoetzure komkommer
- 1/2 komkommer
- 50 ml rijstazijn
- 1 el suiker
- chilivlokken
Zo maak je zoetzure komkommerlinten
Stap 1
Schaaf met kaasschaaf of aspergeschiller linten van de komkommer
Stap 2
Doe 50 ml rijstazijn in een pannetje, voeg suiker en een klein beetje chilivlokken toe. Brengt aan de kook.
Stap 3
Giet de hete azijn over de komkommerlinten en laat een minuut of vijf staan.
Maak een falafelsalade door alle ingrediënten op een schaal te leggen.
Edamame falafel wrap
Edamame falafel doet het ook goed in een wrap
Je kunt deze ingrediënten ook gebruiken om een falafelwrap te maken. Ik gebruikte de bieten tortilla van No Fairytale.
(voor 1 persoon)
Meng 1 el vegan mayonaise (die van Hellmann’s is heerlijk) met 1 tl limoensap. Besmeer de wrap met het mayonaise mengsel, laat de zijkanten vrij. Leg daar een handje rucola-sla overheen. Verdeel de avocadospread over de wrap en leg er wat gemarineerde tomaatjes bij. Leg tot slot 3 edamame falafelballetjes op de wrap. Sla de zijkanten over de balletjes heen en zet vast met prikkers.
Edamamefalafel in een bietenwrap met tomaatjes en limoenmayonaise
MEER SNACKS
Ook lekker is dit broodje met vegan pulled ‘pork’ gemaakt van jonge jackfruit uit blik.
Broodje pulled jackfruit, de vegan variatie op pulled pork
Liever een burger? Deze is gemaakt met gehakt van Naturli, hiermee maak je een heerlijk smeuïge burger.
Baharat-burger met rode kool salade
Het pakje vegan gehakt van Naturli had ik al enkele keren gezien. Griezelig hoeveel dat op dierlijk gehakt lijkt. Het leek me een praktische basis voor een plantaardige homemade burger. Et voilà, hier is de veganistische baharat-burger met daarbij rode kool-salade met komijn.
Baharat-burger van vegan Naturli gehakt met rode kool salade
Bijzonder hoeveel het 100% plantaardige gehakt van Naturli lijkt op het gehakt dat ik vroeger als kind bij de slager kocht. Het smaakt vast totaal anders. Maar na ongeveer 40 jaar vegetarisch en ruim 1 jaar vegan eten heb ik geen idee meer hoe dierlijk gehakt smaakt. En ik ben ook niet op zoek naar iets wat erop lijkt. Maar wel naar iets waarmee je makkelijk een burger kunt maken. Want een broodje burger vind ik een heerlijk, winters lunchgerecht.
Naturli vegan gehakt
Het vegan gehakt voelt wat vreemd aan, plakkerig vooral. En als ik een stukje rauw proef, heeft het iets zoets. Met wat tomatenpuree en baharat-kruiden maak ik het gehakt op smaak. Volgens de gebruiksaanwijzing moeten burgers ongeveer 5 tot 7 minuten aan iedere kant gebakken worden.
Veganistisch gehakt van het merk Naturli
Erbij eet ik rode kool-salade. Daar verwerk ik komijn in omdat dat ook in het baharat kruidenmengsel zit, zo passen de twee gerechten mooi bij elkaar.
Dit heb je nodig voor de baharat-burger
Recept voor 2 personen
Ingrediënten voor baharat-burger
- 200 gr gehakt van Naturli
- 1 el tomatenpuree
- 1 tl baharat-kruiden (ik gebruik die van Jonnie Boer)
- 2 broodjes
- een handje spinazie
- 10 schijfjes komkommer
- 2 el hummus
- 2 el vegan mayonaise
- enkele druppels sriracha
Ingrediënten voor rode kool-salade
- 400 gram rode kool
- 1tl zeezout
- 2 el olijfolie
- 2 el dragonazijn
- 2 tl mosterd
- 2 tl dadelsiroop
- 1 tl gemalen komijn
Gesneden rode kool voor een salade met komijn
Recept rode kool-salade
Stap 1
Snijd de rode kool in heel dunne schijfjes. Dat gaat het best met een mandoline.
Stap 2
Doe de rodekool in een kom, strooi het zout erover. Masseer met twee handen het zout in de rodekool. Op deze manier wordt de kool zachter en minder taai.
Stap 3
Maak de dressing met de overige ingrediënten en mix die dressing door de kool. Zet weg.
Rode kool salade met komijn-dressing
Recept baharat-burger
Stap 4
Neem de vegan gehakt en voeg de baharat-kruiden en de tomatenpuree toe. Kneed goed door elkaar. Maak van het gehakt twee balletjes en druk die plat tot je mooie, ronde burgers hebt.
Stap 5
Doe wat vegan olie of plantaardige boter in een koekenpan en bak de burgers op middelhoog vuur gaar, ongeveer 6 minuten per kant.
Stap 6
Snijd de broodjes doormidden. Verdeel de 1 el hummus over de onderste helften en leg daar wat blaadjes spinazie op.
Stap 7
Smeer de bovenste helften in met een mengsel van mayonaise en sriracha.
Stap 8
Leg de gare burgers op de spinazie. Verdeel de komkommer, nog wat spinazie en een schepje van de rodekool-salade over de burgers. Dek af met de andere helft van het broodje.
Stap 9
Serveer de burger met wat extra rode kool-salade.
Enjoy!
Veganistische burger met rode kool salade
ANDERE BURGERS
Wat ook lekker is: deze champignonburger met barbecue-smaak.
Champignonburger met barbecuesmaak
Of maak eens een vegan broodje ‘pulled pork’ met jackfruit.
Broodje pulled jackfruit, de vegan variatie op pulled pork
In een stad zo vol toeristen, is het altijd even zoeken naar pure plekken die nog niet door toeristen overspoeld worden. In Sevilla bracht het me in wijken en barretjes waar ik tijdens eerdere bezoeken nog niet geweest was.
Op het dak van de hop-on hop-off bus door Sevilla
Mijn zoektocht naar de minder toeristische adresjes in Sevilla begint op een super-toeristische manier. Met de City Sightseeing hop-on hop-off bus. En dat is niet voor niets. Die bustoer is namelijk door iemand van Sevilla bedacht. Wat onmiddellijk opvalt terwijl de bus door de stad meandert, is dat er weliswaar meer toeristen zijn dan tijdens vorige bezoeken, maar verder is de stad niet zoveel veranderd.
Sevilla verkennen met de hop-on hop-off bus
Stedentrip: oude vertrouwde Sevilla
En dat is ook wel eens prettig. Dat je niet weer dezelfde soorten hipster coffee to go tentjes (hoe leuk vaak ook) ziet als in veel andere steden. Het meest verhippende van de afgelopen jaren was de bouw van de Metropol Parasol, de enorme parasols of paddenstoelen op een vrij klein pleintje. Maar die setas torenen ook alweer een respectabel aantal jaren boven het winkelend publiek uit. Het blijft een mooie bezienswaardigheid, lopend over de toppen van de paddenstoelen kijk je eindeloos ver.
De indrukwekkende Metropol Parasol in Sevilla
De Metropol Parasol schurken bijna tegen omliggende gebouwen
Wandelen over de Metropol Parasol in Sevilla
De hop-on-hop-of bus
Ik besluit een tijdje in de bus te blijven zitten terwijl we verder door de stad rijden. Vanaf het dak ziet een stad er opeens weer anders uit. De route gaat door de relatief rustige wijken zoals Triana aan de andere kant van de Guadalquivir rivier, om via een tweede brug weer het water over te steken. Ik stap uit bij de Macarena poort, ofwel de Arco de la Macarena. Het blijkt een statige gele poort met daaraan vast een stuk van de oude stadsmuren. Dit is een deel van de stad waar ik nooit eerder was. En waar ik vrijwel geen andere toeristen tegenkom.
Met de hop-on hop-of bus de Guadalquivir over
Stedentrip Sevilla, de stadspoort in de wijk Macarena, Sevilla
De stadsmuur in de wijk Macarena, Sevilla
City trip Sevilla: de wijk Macarena
Zigzaggend wandel ik door de Macarena wijk naar het oude centrum. In Sevilla nemen mensen nog de tijd om rustig te lunchen in plaats van een snelle sandwich/salade aan het bureau (mijn slechte eetgewoonte). De geuren van versbereide maaltijden waaieren via openstaande ramen uit over de straten. Het is halfdrie, mijn Hollandse maag knort dan al een uur of twee. Ik stuit op een kleine markt, de Mercado de Feria, in de Calle Feria. Op de kramen ligt fruit dat niet eerst thuis op de fruitschaal moet rijpen maar waar je zo in kunt (en wilt) bijten. Zoet geurende plaatjes zijn het!
De markt in de wijk Macarena, Sevilla
Vers fruit op de markt in de wijk Macarena, Sevilla
Lunchen in Macarena
Tussen de markthallen en de kerk ligt het terrasje van tapasbar La Cantina verstopt. Yes, lunchtijd! In en rond de markt zitten meer leuke adresjes. Voor meeneemmaaltijden ga je naar Muerde Verde. En de lekkerste taart haal je bij Mamé Inés. Schuin aan de overkant ligt tot slot de Urban Food Market met fast food lekkers van over de hele wereld. Niet allemaal even duurzaam maar fijn voor een snelle snack.
Lunchen in de wijk Macarena tijdens je city trip Sevilla
De Urban Food Market in de Macarena wijk in Sevilla
Food tour langs geheime adresjes
In de wijk Macarena bleek het heel makkelijk om leuke adresjes te vinden waar de Sevillianen ook graag komen. In het oude toeristische centrum is dat een grotere uitdaging. Dus ik heb een gastronomische food tour geboekt bij gids Adolfo van Sevilla Ambassadors. Een avond lang laat hij me de adressen zien waar hij met zijn vrienden graag komt. Hij organiseert trouwens ook shopping tours langs (delicatessen)winkels of langs traditionele boetiekjes waar bijvoorbeeld ambachtelijke producten zoals handgemaakte waaiers verkocht worden.
Gids Adolfo van Sevilla Ambassadors bedenkt welke tapas hij gaat bestellen
We beginnen bij Casa Morales (Calle García de Vinuesa, 11), een old school bar/restaurant (uit 1850) met metershoge wijnvaten van keramiek langs de muur. De familie verkoopt nog altijd rode wijn van wijngaarden die ooit in hun bezit waren. Maar daarnaast wordt er ook veel sherry geschonken in de bar. En die varieert van mierzoet tot gortdroog. Adolfo besteld de rode wijn van het huis. Daarbij krijgen mijn groepsgenoten en ik tapas: queso viejo ofwel oude kaas, pimientos de padrón, pepertjes die soms heel scherp kunnen zijn, andere keren verrassend mild. Voor de vleeseters is er wang van het varken en voor de vegans verrukkelijke alcachofas en salsa verde, artisjokken in een groene saus van peterselie en olijfolie. Wow. En dit is pas het eerste adresje.
Bij bar Casa Morales zie je vooral locals en nauwelijks toeristen
Kies de tapas maar uit bij bar Casa Morales
Tapas eten bij bar Casa Morales in Sevilla
Oude wijnvaten van keramiek bij bar Casa Morales
-
Winkel annex bar Casa Moreno
Even denk ik dat ik het concept verkeerd begrepen heb als Adolfo een winkel binnenloopt. We zouden toch barretjes bezoeken? Maar Adolfo loopt langs de toonbank en verdwijnt door een smalle opening. En dan staan we inderdaad in een mini-bar. Echt een insider-tip! Casa Moreno (Calle Gamazo, 7) blijkt een abacería te zijn, een combinatie van delicatessenwinkel en bar. Handig, want zie je wat lekkers in de winkel, dan kun je dat in de bar geserveerd krijgen. Adolfo laat een pot espárragos (asperges) uit de winkel aanrukken die fantastisch combineren met de halfdroge sherry die we proeven. De queso payoyo, een soort schapenkaas uit Cádiz, is trouwens ook onweerstaanbaar. Even zondigen tegen mijn vegan eten regime. De Jamón Ibérico laat ik links liggen. Voor de vleeseters zijn er ook nog Montadito de chorizo y queso de cabra, gevulde broodjes met chorizo en geitenkaas.
De winkel van abaceria Casa Morena staat bomvol etenswaren
Sherry drinken bij abaceria Casa Moreno
Asperges en sherry bij abaceria Casa Moreno
Zelfs de bonnetjes zijn nog lekker traditioneel
De derde stop is een echte sherrybar, Barbiana (Calle Albareda, 11). De eigenaren produceren hun eigen manzanilla sherry, een droge variant dus. Ik ben geen liefhebber van dit drankje maar in het kader eet (en drink) als de locals drink ik toch een glaasje mee. Voor de niet vega’s worden garnalen en iets met rundvlees aangerukt, ik krijg een stoofpotje met erwten, kikkererwten en bonen. Verder zijn er aardappeltjes met peterselie, ui, een heel goede olijfolie en azijn. Helaas zijn de ortiguillas al op. Ik had het graag geprobeerd deze tapas van gefrituurde zeewier, knapperig van buiten en boterzacht van binnen. Het klinkt bijzonder genoeg om nog eens terug te gaan.
Een tafel vol tapas bij Barbiana sherrybar in Sevilla
Een stoofpotje met kikkererwten bij Barbiana sherrybar
-
Cocktailbar Premier Sherry
De laatste stop, het is inmiddels na middernacht, is een cocktailbar die luistert naar de naam Premier Sherry (Calle Jaén, 1). Natuurlijk kun je hier cocktails op basis van sherry krijgen. Maar ik probeer een andere, de Barrameda, op basis van Bombay, citroensap, cointreau, gembersiroop en nog wat geheime ingrediënten. Heerlijk. Wat ontzettend leuk om zo de geheime barretjes van de stad te leren kennen, die er zelfs middenin het toeristische centrum van de stad blijken te zijn. En dankzij Adolfo kreeg ik vele tips over de verschillende tapas en drankjes die de Sevillanos geregeld bestellen. Aanrader zo’n food tour. En nu is het tijd voor mijn bed.
Cocktailbar Premier Sherry is een mooie en lekkere afsluiter van de food tour
Cocktails drinken tijdens de food tour door Sevilla
Duurzame hoteltips voor Sevilla
Boek de speciale groene kamer in hotel Bécquer in Sevilla en je bent ervan verzekerd dat je beter dan ooit op je eco-footprint gaat letten. Familiehotel Bécquer ligt in het oude stadsdeel van Sevilla, op tien minuten lopen van de kathedraal. Lekker centraal dus. Vanaf het dakterras heb je uitzicht over La Giralda, de kathedraal en de rest van Sevilla. Mocht het echt te heet worden in de stad, er is zelfs een zwembad die zo milieuvriendelijk mogelijk gefilterd wordt.
-
Un Patio en Santa Cruz boutique hotel
Een boutique hotel maar ook duurzaam, dat is Un Patio en Santa Cruz hotel. Zoals de naam al doet vermoeden ligt dit hotel in de knusse Santa Cruz wijk van Sevilla. Met alle bezienswaardigheden op loopafstand een fijne, groene keuze. Het hotel doet er alles aan om de ecologische voetstap zo klein mogelijk te houden. Maar de kamers zijn er gelukkig niet minder gezellig door. En ook hier is weer een dakterras waar je graag tot zonsondergang blijft zitten.
-
Hotel Pasarela bij Plaza de España
Ben je ook zo gek op Plaza de España en het María Luisa park? Dan is dit duurzame hotel Pasarela een top keuze voor jou. En het is ook maar een minuut of tien lopen naar de wijk Santa cruz. Hotel Pasarela was een van de eerste hotels in Sevilla die zich serieus bezig ging houden met duurzaamheid. Als je van wat modernere kamers houdt, vraag dan een van de gerenoveerde kamers.
Hotel Kivir zit aan de andere kant van de rivier, in de Triana wijk. Het vroeg 20ste eeuwse gebouw is onlangs gerenoveerd en daarbij is op alle mogelijke manieren rekening gehouden met duurzaamheid. De kamers zijn strak en modern ingericht maar gelukkig niet kil maar ook sfeervol. Ik houd wel van een beetje rust. Heb je een kamer met balkon en uitzicht op de rivier geboekt, dan is het lastig je kamer van hotel Kivir te verlaten. Ook dit hotel heeft een zwembad met zwembadbar.
MEER STEDENTRIPS VOOR FOODIES
Dichterbij Nederland is Gent (België) een heel goede keuze voor iedereen die op zoek is naar goede vegetarische en vegan restaurants.
Om in België te blijven, ook Namen (of Namur) is een heerlijke bestemming voor wie een duurzame stedentrip wil maken.
De Citadel van Namen torent boven de stad uit
Natuur is één van de redenen waarom ik zo graag in Italië ben. Eten is een goede tweede! En ik ben in goed gezelschap. Hier mijn tips voor top restaurants in Trentino.
Italië en eten zijn bijna synoniem. Als je een Italiaan op Facebook volgt, merk je dat het zelden over politiek of de crisis gaat maar des te vaker over eten. Italianen raken pas echt van slag als ze lezen over pizza met ananas of pasta met tomatensaus uit de magnetron.
Restaurants in Trentino: bio-boerderij Agritur Dalaip dei Pape
Biologisch lunchen op de boerderij
Ben je in de buurt, ga dan zeker naar bio-boerderij Agritur Dalaip dei Pape (loc. Dalaibi (vlakbij passo Cereda), Primiero). De ligging alleen al: op een heuvel omgeven door bergtoppen. Alleen vanwege het uitzicht zou ik hier al een paar uur op het terras willen doorbrengen. De broers Massimo en Daniele zwaaien hier de scepter op deze biologische boerderij. Daniele staat in de keuken, Massimo geeft me een rondleiding over de boerderij. Ik pluk kruisbessen en bosaardbeitjes, volg de kippen op hun tocht door de velden en bewonder hun eieren. Massimo geeft en route uitleg over de verschillende biologische kruiden waarna we doorlopen naar de bijenkorven. Massimo haalt een soort zeef uit een van de korven met daarop bijenpollen in allerlei kleuren. Er zijn in totaal 17 kleuren, afhankelijk van de bloemen waarop de bijen veel komen. Nooit gerealiseerd dat dat zo is.
Massimo geeft me een rondleiding over boerderij Agritur Dalaip dei Pape
Versgeplukt fruit in Trentino, Italie
Verschillende kleuren bijenpollen
Een deel van al dat lekkers uit de tuin zie ik terug op mijn bord als ik aan tafel zit, met dat heerlijke uitzicht op de Dolomieten in de verte. Terwijl een roofvogel een prooi zoekt, geniet ik van versgebakken brood met anijszaad en rucola van de boerderij. De plannen voor de rest van de middag vergeet ik.
Uitzicht over de Dolomieten, Trentino, Italie
Tip: restaurants in Trentino
Na een paar dagen in Trentino ben ik er bijna van overtuigd dat je bij elk restaurant waar je binnenloopt fantastisch kunt eten. Alles is zo heerlijk vers en vol van smaak want zongerijpt. Veel ingrediënten komen uit de buurt want Trentino is een vruchtbare regio. Hier enkele fijne restaurants waar ik genoot van lunch of diner.
- Bij La Primoteca in Predazzo ligt het zwaartepunt op pastagerechten. Je kunt kiezen uit huisgemaakt of pasta van Felicetti, de beroemde pastafabriek uit Predazzo. Wat hun pasta anders maakt dan andere soorten is het water dat ze gebruiken. Heel puur, het stroomt zo van de Dolomieten. Felicetti is de hoogste pastafabriek ter wereld, beweren ze zelf. Hoef je niet meer te rijden, bestel er dan een fles Brezza Riva bij, een heerlijk droge spumante uit de Trentino regio.
Bij La Primoteca in Predazzo ligt het zwaartepunt op pastagerechten
- Pizzeria Excelsior in Cavalese kies je voor een gourmet pizza op niveau. Alessandro Gilmozzi staat al ruim 20 jaar in de keuken. Naast zijn Michelinster-restaurant El Molin, heeft hij dus ook een pizzeria. Gilmozzi gebruikt moedergist, dat gist in de kom en niet in je buik, zo wordt beweerd. Het levert in elk geval een heerlijke bodem op.
Restaurants in Trentino: Pizzeria Excelsior in Cavalese
- Locatie, locatie, locatie, daarvoor ga je naar restaurant Miola in Predazzo (maar dan buiten het dorp, met uitzicht over de vallei). De sfeer is huiselijk en het eten lekker traditioneel. Kok Elisabeth serveert in deze voormalige boerderij het eten van een traditionele bergkeuken. Dit is een plek waar ik graag nog een keer aanschuif.
Kok Elisabeth maakt verse pasta
In restaurant Miola in Predazzos krijg je veel verse, biologische groenten
MEER ITALIE
Altopiano delle Pale in Trentino
Camping Calvello in Trentino, Italie
Gent (België) claimt de vega hoofdstad van Europa te zijn. En dat omdat deze supergezellige Vlaamse stad de meeste vegetarische restaurants per hoofd van de bevolking heeft. Bovendien is er in Gent iedere donderdag veggiedag waarbij plantaardig eten gepromoot wordt. Ik was in Gent voor een bijeenkomst van Foodunfolded.
Kunst op je bord, en allemaal plantaardig
Foodunfolded is een digitaal platform dat als doel heeft mensen bewuster te maken van alles wat met voedsel te maken heeft. En dat is soms even schrikken. Zo leer ik dat een derde van ons voedsel wordt weggegooid. Een derde!!! Een schokkende hoeveelheid die je aan het nadenken zet. Een belangrijk deel daarvan komt van huishoudens. In Nederland gooien we volgens Milieu Centraal zo’n 40 kilo per persoon per jaar in de vuilnisbak. Dat kan anders. En het goede nieuws: verspil je geen voedsel, dan bespaar je 140 euro per jaar.
Nog een aandachtspuntje: het plastic dat gebruikt wordt als verpakkingsmateriaal.
Vegan in Gent
Tijdens de bijeenkomst van Foodunfolded in Gent was ik een avond en een dag lang omgeven door gepassioneerde mensen die de wereld een beetje duurzamer willen maken. Bijvoorbeeld door voedselverspilling te verminderen. Maar vaak ook door vegan of in elk geval vegetarisch te eten. En in deze veggie hoofdstad van Europa kun je ook als er geen food event is, fantastisch vegan en vegetarisch eten.
Ook lekker, vegan chocolade
Betaalbaar biologisch bij BE O
Voor de lunch ging ik naar BE O Versbar (Heilige Geeststraat). Eigenlijk een adresje dat je tot de dag van vertrek moet bewaren omdat BE O ook een biologische markt is. En een grote ook. Om de plastic soep in de oceanen terug te dringen, is er zo min mogelijk in plastic verpakt. Veel producten schep je zelf uit tonnen. Dat gaat waarschijnlijk ook voedselverspilling tegen want je hoeft niet meer een kilo van iets te kopen terwijl je 150 gram nodig hebt. Hoe vaak kom je niet een aangebroken pak van iets tegen, achterin de kast en al geruime tijd over de datum? Wat ook opvalt: biologisch is hier heel betaalbaar. Er is trouwens sinds kort ook een BE O in Antwerpen.
Bij de BE O Versmarkt koop je natuurlijk biologische groenten
Minder verpakkingsmateriaal dankzij producten in tonnen bij BE O Versmarkt
Vers biologisch brood bij BE O Versmarkt in Gent
Plantaardig lunchen bij BE O Versbar
Toen BE O Versmarkt in 2015 opende kwam er ook al snel een juicebar, waar onder meer de overschotten van de Versmarkt werden verwerkt. Yep, no-waste! Inmiddels is er een heel restaurant met heerlijke, biologische en betaalbare gerechten. O ja, en alles is plantaardig. Ik geniet bij BE O Versbar van een royale kom vegan bieten-geroosterde bloemkoolsoep met zuurdesembrood. Heerlijk. Wat is dit een fijne lunchplek! Het oude gebouw oogt lekker industrieel, de inrichting is Scandinavisch en er is veel licht dankzij de enorme lichtkoepel. Saai is het hier nooit. Er is van alles te zien omdat de winkel en het restaurant naast elkaar liggen.
Plantaardig lunchen bij BE O Versbar in Gent
Lunchen bij het restaurant van BE O
Vegan lunchen bij restaurant BE O Versbar in Gent
Verrukkelijke fast food: Frites Atelier
Fastfood wordt naar een heel nieuw niveau getild bij het chique Frites Atelier (hoek van de Groentenmarkt en de Langemunt). Nou hebben de Belgen sowieso al niet te klagen over goede patat. Maar Belgische patat is vaak in dierlijk vet gebakken. Niet geschikt voor vegetariërs en vegans dus. Maar ik liep niet binnen bij Frites Atelier voor een zak frites maar voor de nieuwe veganistische aubergineburger met humus, koriander en augurkjes. Net als alles hier is ook deze vegan burger een geesteskind van niemand minder dan top-chef Sergio Herman. En man o man, wat is die burger lekker.
Frites Atelier in Gent voor een vegan burger en vegan friet
De vegan burger van Frites Atelier in Gent
Meer duurzaam eten in België
Zoals gezegd, tijdens de Foodunfolded bijeenkomst in Gent sprak ik verschillende mensen met een passie voor eten én voor onze planeet. En er was een tiengangendiner met gerechten van vijf fantastische Belgische chefs die vegan koken tot kunst verheven hebben. Waanzinnig om een avond lang prachtig ogende, plant-based gerechtjes geserveerd te krijgen. Het gerecht met rooksmaak van Pieter Jan Lint leek net een schilderij. Met een verrassing. Toen ik het deksel optilde, kringelde geurige rook omhoog. Het water loopt me nog in de mond als ik naar de foto’s kijk.
Gerechtje met rooksmaak van Pieter Jan Lint
Restaurant Humus x Hortense, Brussel
De eigenaren van restaurant Humus x Hortense gaven ook een presentatie. Gosj, wat wil ik graag een keer in hun restaurant in Brussel eten. Bij Humus x Hortense is niet enkel het eten duurzaam, ook de kleding van het personeel, het servies, de meubels et cetera. Zelfs de cocktails die ze schenken worden van restafval van groente en fruit gemaakt. Bij veel andere restaurants wordt dat ‘afval’ weggegooid. Dit is echt no waste in optima forma. Tijdens het marathon-diner proef ik onder meer de gele biet met noten terrine en sorbet van gefermenteerde wilde appel van chef Nicolas Decloedt.
Een gerecht van restaurant Humus x Hortense uit Brussel
Plantaardig mét Michelinster
En dan zijn er de plaatjes van Arabelle Meirlaen, een Michelinster-chef die onder meer gefermenteerde rode kool met kaviaar van spirulina serveert. Wat een feestje, en niet alleen om te zien. Haar restaurant in Marchin serveert ook een volledig plantaardig menu. Nog een restaurant voor het wensenlijstje voor een volgend vegan-toertje door België.
Mooi, die kaviaar van spirulina
MEER BELGIE
De rommelmarkt op zondag in Namen
De IJzerenleen in Mechelen
