De rivier de Vecht meandert door Utrecht en Noord-Holland en is slechts 42 kilometer lang. Maar langs de oevers liggen verschillende schattige dorpen en vele chique landgoederen. Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot. De fiets mag dus mee, maar ook passagiers zonder zijn welkom.
Op het stuk tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen vaart de Fietsboot
Maarssen wordt wel klein Amsterdam genoemd vanwege de grachten en grachtenpanden
De Fietsboot vertrekt ’s morgens om 11.00 uur uit Nieuwersluis. De laatste koffiestop aan de wal is het terras van BRKLN Café (in Nieuwersluis). En dan via het bruggetje en langs de voormalige Willem III kazerne, nu vrouwengevangenis, naar de boot. Normaal is er plaats voor 60 passagiers, in Corona-tijd slechts voor 15. De boot is open, dus zonnebrand mee, en een regenjas voor je weet maar nooit. Aan boord is trouwens ook koffie en thee te koop, leer ik al snel.
De Fietsboot vertrekt vanuit Nieuwersluis
Buitenplaatsen aan de Vecht
De Vecht was in de 17de en 18de eeuw populair bij mensen die aan de stadse drukte (en viezigheid) wilden ontsnappen, zoals Amsterdamse zijdehandelaren. Ze lieten waanzinnige buitenplaatsen en kasteeltjes bouwen. De man des huizes ging doordeweeks met een trekschuit naar Amsterdam om te werken, de rest van het gezin genoot zomers van het buitenleven. Ongeveer 50 van de 200 buitenplaatsen zijn er nog. Mensen die langs de Vecht wonen hebben de plicht hun huizen goed te onderhouden, vertelt een van de vrijwilligers aan boord. Iedereen houdt zich eraan, op een eigenaar na. En dat pand ziet er dan ook niet uit, met afbladderende raamkozijnen. Zonde.
We passeren prachtige buitenplaatsen en kastelen zoals Rupelmonde
Breukelen wordt Brooklyn
We passeren prachtige huizen en kastelen als Rupelmonde en Sterreschans voor we bij Breukelen arriveren. Ik had er nooit bij stilgestaan maar Breukelen blijkt de naamgever van de New Yorkse wijk Brooklyn. De wijk werd zo genoemd door immigranten die zich in de 17de eeuw in Amerika vestigden.
In Breukelen staat ook het middeleeuwse kasteel Nijenrode. Inmiddels de thuisbasis van Nyenrode Business University, de enige privé-universiteit van Nederland. In de tien jaar voor het begin van WOII woonde hier de bekende kunsthandelaar Jacques Goudstikker. Hij overleed tijdens zijn vlucht naar Engeland in 1940. Daarna werd het pand onder druk aan Duitsers verkocht. Na de oorlog werd het de thuisbasis van de universiteit. Vanaf het water is een van de twee ophaalbruggen goed te zien. Wat een locatie voor een campus.
Kasteel Nijenrode werd in 1946 universiteit
Een van de toegangspoorten tot universiteit Nyenrode
Theekoepels en peperdure thee
Iets verderop ligt kasteel Oudaen, een van de weinige gebouwen die het rampjaar 1673 overleefde. De Fransen vernietigden in dat jaar alle kastelen en vele buitenplaatsen langs de Vecht. Gelukkig werden veel ervan weer opgebouwd. Inclusief een theekoepel aan het water. Ook toen was zien en gezien worden een dingetje. Vooral als je thee dronk, moest je gespot worden, want dat was in de 17de eeuw een peperduur drankje.
Bij gebrek aan een eigen theekoepel kun je nu relaxen bij restaurant Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water. Tot 1913 woonde hier Kees Dudok de Wit. Zijn bijnaam was Kees de Tippelaar omdat hij de hele wereld over wandelde.
In de theekoepels dronk de adel peperdure thee
Buitenplaats Slangevegt met een top-terras aan het water
Dakpannen als beschoeiing
Vrijwilligers aan boord vertellen volop over wat er nu nog te zien is en over de historie van de regio. Ooit stonden er verschillende steenfabrieken langs de Vecht die onder meer bakstenen en dakpannen maken. Mislukte dakpannen werden gebruikt als beschoeiing. Als je het eenmaal weet, zie je op steeds meer plekken dakpanbeschoeiingen net boven het water uitsteken.
Vrijwilligers vertellen wat er onderweg te zien is.
Maarssen en Huis ten Bosch
Naarmate het later wordt, wordt het ook drukker op het water. Niet met grote schepen, op een enkele toeristische boot na, maar vooral kleine jachtjes en kano’s. Plus veel SUP-planken. SUPPEN is het nieuwe kanoën. Zelden zoveel mensen op een plank zien staan. We varen Maarssen binnen, ofwel klein Amsterdam. Een heel bescheiden Amsterdam dan maar het dorp ziet er wel ontzettend gezellig uit met verschillende terrasjes aan het water en prachtige grachtenpandjes. In de bocht ligt Huis ten Bosch, de oudste buitenplaats aan de Vecht. Dit plaatje is gebouwd door architect Jacob van Kampen. Jawel, de man die later het Paleis op de Dam bouwde.
In de bocht bij Maarssen ligt Huis ten Bosch
SUPPEN is erg populair op de Vecht
Trouwen in Oud-Zuilen
Oud maakt heel even plaats voor nieuw bij Op Buuren waar sinds 2008 een nieuwe wijk gebouwd wordt, maar wel in de stijl van oude huizen. Dan komt Oud-Zuilen in zicht. Oud-Zuilen is het keerpunt van de Fietsboot en ook een van de meest idyllische aanlegplaatsen. We leggen vlakbij het oude Hervormde kerkje aan. In dat kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits als eerste echtpaar. Later gevolgd door onder andere de schrijfster Belle van Zuylen, een feministe avant la lettre.
In dit kerkje trouwden mijn voorouders Cornelis Coninck en Gijsbertjen Gerrits
Slot Zuylen en Belle
Belle woonde in Slot Zuylen. En dat ligt op enkele minuten loopafstand van de aanlegplaats. Zeker een bezoek waard. Met een app volg je binnen een rondleiding en kom je van alles te weten over Belle en andere bewoners van het slot. Rond het slot ligt een prachtige tuin met een oude slangenmuur. Een golvende muur die speciaal zo gebouwd werd om subtropische vruchtenbomen beter te laten groeien. Je kunt bij het kasteel ook een picknickmand bestellen voor een lunch in de openlucht op een mooi plekje in de tuin. Heb je zelf iets te eten meegenomen? Tegenover het kerkje, aan de overkant van het water, is een parkje waar het heerlijk relaxen is met zicht op de Vecht.
De tuinen van Slot Zuylen in Oud-Zuilen
Doorkijkje van werkkamer naar bibliotheek in Slot Zuylen
Een van de kamers in Slot Zuylen, Oud-Zuilen
Een portret van Belle van Zuilen
Picknicken langs de Vecht met uitzicht op Oud-Zuilen
Meer informatie: De Fietsboot
De Fietsboot vaart over de Vecht. De beginhalte ligt in Nieuwersluis waar de boot om 11.00 uur vertrekt richting Oud-Zuilen. Vandaar gaat de Fietsboot terug naar Nieuwersluis waar de tocht ’s middags om 16.15 uur eindigt. Er zijn in totaal vijf haltes en je kunt bij iedere halte in- of uitstappen. De fiets kan natuurlijk mee. Tijdens de vaart kun je zelfs je e-bike gratis opladen aan boord. Meer over de zones en prijzen vind je op de website van de Fietsboot.
De Fietsboot vaart over de Vecht tussen Nieuwersluis en Oud-Zuilen
Regenjas van Regatta
Tijdens een zomers dagje uit is een lichte regenjas altijd handig. De zon kan zomaar achter enkele donderwolken verdwijnen. Dan is een water- en winddichte jas wel zo comfy. Dit roze kleurtje valt goed op, handig als je op autowegen fietst of wandelt. Nog een voordeel van deze Highton jas van Regatta is dat hij lekker licht is. Dus als de zon blijft schijnen, vouw je hem klein op en stop je hem makkelijk in je tas.
De sluis waarop ik hier sta is trouwens onderdeel van de Hollandse Waterlinie. Voor doorgewinterde wandelaars: er is een wandelpad van 350 kilometer langs forten en sluizen die allemaal tot de Waterlinie behoren. Het Waterliniepad loopt van Volendam tot Dordrecht.
De Highton regenjas van Regatta
Overnachten langs de Vecht
-
Logement aan de Vecht – Breukelen
Logeren in stijl doe je bij deze B&B in de stijl van de grote buitenplaatsen die je zoveel vindt langs de Vecht. Hier slaap je in de sfeer van voorbije eeuwen, in klassiek (met soms een hippe twist) ingerichte kamers en suites. Logement aan de Vecht ligt natuurlijk aan het water waar je in alle rust kunt genieten van voorbijvarende boten, bijvoorbeeld tijdens een chique high tea. Na het ontbijt fiets je een stuk langs de Vecht of stap je op de Fietsboot om je B&B ook vanaf het water te bewonderen. Speciaal voor gasten van Logement aan de Vecht meert de Fietsboot bij de B&B aan.
-
Logement Swaenenvecht, Oud-Zuilen
Wat een plaatje, deze B&B bij de brug aan de Vecht in Oud-Zuilen. Oude tijden herleven in dit mooie pand met de zonnewijzer en de afbeelding van twee vechtende zwanen op de gevel. Vanuit de B&B loop je in enkele minuten naar Slot Zuylen.
B&B Logement Swaenenvecht in Oud-Zuilen
Hip slapen kan ook in een monumentale kerk omgebouwd tot hotel. De kamer van BUNK Utrecht zijn bescheiden van formaat maar je hebt wel alle faciliteiten privé. En de prijs is al net zo klein. Ook fijn. BUNK ligt op vijf minuten lopen van Utrecht CS. Fietsend ben je in minder dan 20 minuten bij de opstaplaats van de Fietsboot in Oud-Zuilen. Neem de toeristische route langs de Vecht.
Genieten van rust & ruimte, van groen & water en ook milieubewust bezig zijn, dat kan allemaal met de kanotochten van Wetlands Safari. Op tien minuten bus-afstand van Amsterdam ligt het natuurgebied Ilperveld. Hier kanoën zet je volledig in de relax-modus. Dat ik dit nu pas, na ruim 30 jaar op steenworp afstand gewoond te hebben, ontdek.
Kanoën door het pittoreske dorpje Watergang
Toeristen ontdekken het veel sneller blijkt als de Wetlands Safari-groep elkaar ontmoet op een zonnige vrijdagochtend op het busstation van Amsterdam Centraal. Toevallig zijn het dit keer allemaal kanoliefhebbers uit Amerika: vier uit de staat Utah en drie uit Californië. Nederlanders boeken relatief weinig zo’n dagje weg in de natuur, is de ervaring van Majel Tromp, de oprichter van Wetlands Safari.
De groep bestaat dit keer enkel uit Amerikanen
Wetlands Safari bij Amsterdam
Bus 305 rijdt in goed tien minuten van Amsterdam CS naar Watergang Dorp. Watergang, ik had nog nooit van dit schattige dorp met hoog Wim Sonneveld-gehalte gehoord. Het is met pak ‘m beet 400 inwoners dan ook bescheiden van formaat. Maar het heeft sinds het ontstaan in de 12de eeuw wel een respectabele leeftijd bereikt. In het café krijgen we koffie/thee of frisdrank. Plus uitleg over enkele Nederlandse bijzonderheden als het gaat om de connectie met water. In positieve of negatieve zin. Er komen dus overstromingen aan bod zoals de watersnoodramp uit 1953, het aanleggen van de deltawerken en het maken van nieuw land in wat ooit de Zuiderzee was.
Wat een rust, op tien minuten bussen vanaf Amsterdam
Kanoën, ook voor beginners
Buiten liggen de kano’s al klaar. Enkele tips van Majel: zorg dat je altijd in het midden van de kano zit, buk diep bij de lage bruggen en stuur niet teveel want dan remt de boot af. Appeltje, eitje. Alle kostbare spullen gaan in witte tonnetjes en dan kunnen we weg. Via smalle slootjes kanoën we door Watergang. Idyllisch, pittoresk, het zijn een beetje uitgemolken woorden maar zó van toepassing op wat we zien. Langs de slootjes staan prachtige, vaak houten huizen, de tuinen vol met bloeiende planten en de blauw-met-witte wolkenlucht maakt het oer-Hollandse plaatje compleet. De drukte van Amsterdam CS is snel vergeten. Hier zijn we alleen met ons groepje en horen we als er even stoppen met peddelen enkel ruisend riet en tsjilpende vogels. We worden er zelf ook stil van.
Bijna botsing tijdens de Wetlands Safari
Peddelen door het pittoreske Watergang
Wetlands Safari: één met de natuur
Zonder problemen steken we het Noord-Hollandskanaal over en dan zijn we echt alleen nog maar omringd door water, planten en hier en daar een boompje. Dit is het Nederland van oude schilders. Opeens is er een klein bos met berken met hun mooie witte bast. Dan varen we door een doolhof van smalle slootjes tussen meer-dan-manshoog riet. Majel woelt met haar peddel diep in de modder en een geur van rotte eieren omringd ons. In de bodem zit gas afkomstig van het turf. Eigenlijk kanoën we niet in slootjes tussen land maar in slootjes tussen drijvende eilanden van trilveen.
Kanoën door een doolhof van slootjes omzoomd door riet
Cultuurlandschap Ilperveld
We zijn in Ilperveld, een 12.000 ha groot natuurgebied van polder- en moerasland. Nou ja, natuur. “Natuur in Nederland is vrijwel altijd handmade, het is meer een cultuurlandschap”, aldus Majel. Maar dat maakt de Amsterdam Wetlands niet minder mooi. Ilperveld is het leefgebied van vele weide- en watervogels. Een van de bekendste is de grutto, de nationale vogel van Nederland. Ze komen in maart met tienduizenden tegelijk naar ons land. Ze broeden hier en als hun jongen groot genoeg zijn om een behoorlijke afstand te kunnen vliegen, vertrekken ze, zo eind juni. De grutto is een carnivoor. In Ilperveld wordt de waterstand hoog gehouden zodat de grutto zonder moeite met zijn lange snavel de zachte modderbodem in kan.
Fotomoment: overvliegende ganzen
Je komt zelden iemand tegen in natuurgebied Ilperveld
De grond beweegt onder je voeten
De tijd vliegt voorbij. We koersen naar een van de drijvende eilanden om even de benen te strekken. Het voelt vreemd, alsof je op een luchtkussen loopt. Als je springt, zie en voel je de grond bewegen. Op het trilveen blijkt van alles en nog wat te groeien. Veenmos bijvoorbeeld, dat fungeert als een soort spons. Het kan 42 keer zijn gewicht aan water absorberen. Even knijpen en er loopt zo een staaltje water uit. Het mos is te gebruiken als luier en is bovendien antiseptisch dus goed voor op een wondje. Majel vertelt dat het hoge riet altijd in de winter geteeld wordt, het liefst als het vriest dan kun je overal lopen. We passeren zonnedauw, een vleesetend plantje, en leren over een andere plant die als kaarslont gebruikt kan worden. Al springend op de verende ondergrond komen we terug bij de aanlegsteiger.
Wandelen over trilveen, een bijzondere gewaarwording
Zonnedauw, een vleesetend plantje op het trilveen in natuurgebied Ilperveld
Veenmos heeft geen wortels en kan 42 keer het eigen gewicht aan water absorberen
Lunchen op trilveen
Uit de enorme tas die Majel bij zich heeft, komt een zeer uitgebreide lunch met vooral streekproducten tevoorschijn. De fruitsapjes van Eerlijk & Heerlijk zijn fantastisch. Majel heeft ze zelf bij de tuinder in de Beemster gehaald. Maar de Amerikanen slaan vooral aan op de kaas. Eén jochie blijft ervan eten. Het is jammer dat we pas daarna de verse munt vinden die langs de slootkant groeit. Een kopje verse muntthee zou een lekkere afsluiter van een perfecte lunch geweest zijn.
Lunchen met streekproducten tijdens de kano-tour in natuurgebied Ilperveld
Picknicken op Het Braamstuk in natuurgebied Ilperveld
Na de lunch hebben we weer genoeg energie voor een stukje kanoën
Zwemmen in het Nonksloot
Genietend van dit oer-Hollandse landschap peddelen we weer richting Watergang. Wie wil kan even zwemmen in Nonksloot, een grote plas ontstaan door het afgraven van turf. Nieuwgierige pinken komen naar de waterkant. Even checken wat die mensen doen. We staren elkaar aan en dan beginnen ze nonchalant aan de kano te knabbelen. Tijd om te gaan. Nog een drankje op het terras en dan springen we weer in de bus, op weg naar Amsterdam. Wat een heerlijke dag. Ook voor Nederlanders leuk en leerzaam.
Koeien zijn niet weg te slaan bij de kano’s
Nieuwsgierige pinken knabbelen aan de kano
De weidse natuur helemaal voor ons groepje
Ook per kano de wetlands verkennen?
Majel Tromp van Wetlands Safari gaat al zo’n 25 jaar met mensen op pad in dit polderlandschap op steenworp afstand van Amsterdam. Je kunt kiezen voor een kano-dagtocht (inclusief lunch) of een avondtocht (incl. borrel-picknick). Voor iedere deelnemer doneert Majel een bedrag aan Landschap Noord-Holland. Die organisatie is mede verantwoordelijk voor het behoud van deze prachtige achtertuin van Amsterdam.
De koeien worden met boten naar de weilanden gebracht
Kanoën door Watergang
Duurzaam slapen: hotel Jakarta in Amsterdam
Ben je helemaal in de duurzame modus, dan is hotel Jakarta een perfecte keuze om te overnachten. De locatie aan het IJ en op loopafstand van Amsterdam Centraal Station is heel relaxt. En in de binnentuin waan je je zomaar in de jungle. De naam hotel Jakarta verwijst trouwens naar de tijd toen van hier de boten naar Indonesië vertrokken. Vandaar ook de tropische getinte inrichting van de kamers.
MEER VAARTOCHTEN
Geen zin om zelf te kanoën? Dan is een tocht door de Amsterdamse grachten een goed idee. Helemaal leuk als je met rederij Lampedusa meegaat. Kapitein en gids zijn daar vluchtelingen.
Rederij Lampedusa in Amsterdam
Of vaar met een boot plus gids door Eilandspolder. Ook al zo’n mooi Noord-Hollands polderlandschap, bij de dorpjes De Rijp en Den Ilp.
Wat een rust, varen door de polders
Fietsen door het Vechtdal betekent grensoverschrijdend fietsen. De Overijsselse Vecht (zoals wij hem noemen) stroomt van het Duitse Darfeld in Münsterland tot het Nederlandse Zwolle waar de rivier uitmondt in het Zwarte Water. Ik volgde twee dagen fietsroute LF16.
Fietsen in het Vechtdal betekent soms ook de rivier oversteken
De hele Vechtdal fietsroute LF16 is 225 kilometer lang. Voor mij iets te ambitieus om in twee dagen te rijden, al was het maar omdat ik ook graag afstap om de natuur te bewonderen en lokale lekkernijen te proeven. Mijn minivakantie begint daarom in het Duitse Nordhorn, een stad die letterlijk omarmd wordt door de Vecht.
Nordhorn: Paradijs voor koopjesjagers
Wandelend door Nordhorn hoor je opmerkelijk veel Nederlands. De stad blijkt een populaire winkelstad te zijn voor mensen die net over de grens wonen. Omdat het winkelaanbod anders is, maar ook omdat veel producten in Duitsland aanzienlijk goedkoper zijn dan in Nederland. Het reisgeld heb je zó terugverdiend. Niet geïnteresseerd in winkelen? Slenter dan zeker even het Stadtpark in. Dit was ooit de privétuin van een rijke textielbaron. Nu is het een openbaar park vol bijzondere bomen en kleurrijke planten. En er is een zalig terras van bistro/café Zeitlos im Park, dé plek voor even helemaal niets.
Het Stadtpark in Nordhorn was ooit de privétuin van een rijke textielbaron
Het terras van bistro/café Zeitlos im Park in Nordhorn
Kunstmatig meer: de Vechtesee
Bij Nordhorn stroomt de Vecht het Vechtmeer in, splitst en loopt rond oude stad om dan weer als één rivier verder te stromen richting Zwolle in Nederland. Die Vechtesee is een kunstmatig meer. De Vecht nam al stromende veel zand mee en een groot deel van dat zand belandde in Nordhorn. Daardoor kwam de rivier steeds hoger te liggen en waren er geregeld overstromingen. Uiteindelijk is in twee jaar tijd zoveel zand weggezogen dat er een fors meer ontstond, de Vechtesee. Iets verderop ligt een fikse heuvel, het resultaat van het zand dat uit het meer gehaald is.
Het Riverside hotel aan de Vechtesee in Nordhorn
Vechtdal: relaxen op het water
Vóór ik op de fiets stap, wil ik nog even het water op. Dat kan in Nordhorn op verschillende manieren. Lekker sportief met een kano (€ 15,- voor 3 uur), een waterfiets (voor € 3,50 p.p.p.u.) of heerlijk relaxt met een rondvaartboot (€ 7,- p.p. voor een uur) waarbij je ook nog volop informatie krijgt over het heden en verleden van de voormalige textielstad Nordhorn. Ik scheep in voor een rondje over de Vechte (zoals de Vecht in Duitsland heet) en de Vechtesee. Ik leer dat de Vecht ontspringt bij Darfeld in het Duitse Münsterland. Even later passeren we een platbodemboot in de oude haven van Nordhorn. De naam Jantje verraadt dat het schip Nederlandse roots heeft. Wij varen verder, bukken zo nu en dan diep voor lage bruggen en komen meer te weten over het textielverleden van Nordhorn. Tot de jaren ’80 vorige eeuw was de textielindustrie voor veel inwoners een belangrijke werkgever. Nu zijn verschillende industriële panden omgebouwd tot hippe woonwijken, met huizen pal aan het water. Leuk wonen.
Platbodem Jantje in de oude haven van Nordhorn
De St. Augustinus Kirche in Nordhorn, Duitsland
Fietsen in het Vechtdal
De volgende ochtend ga ik op zoek naar de bordjes LF16b Vechtetalroute. Zij vormen mijn gids deze fietsvakantie. Al snel verlies ik de Vecht uit het oog, maar vanaf Emlichheim loopt het fietspad pal langs de rivier. Op een kilometer of 6 à 7 van Laar kun je kiezen om linksaf of rechtsaf te gaan. Rechts natuurlijk, vanwege het Kurbelfähre über die Vechte ofwel met een zelfbedieningspontje de Vecht oversteken. En dan is het nog maar een klein stukje over een dijk naar de molen bij Laar. Daar aan de Vecht ligt ook de aanlegsteiger voor de Vechtezomp, een 200 jaar oude platbodemboot die als thuisbasis Gramsbergen (NL) heeft. Maar daarover later meer. Een uitgebreide bezichtiging van de molen kan ook achterwege blijven. En ja, over het waarom ook later meer.
Na Emlichheim loopt het fietspad pal langs de Vecht
Naar de overzijde van de Vecht met het pontje
De Vechtdalroute staat overal goed aangegeven
In alle vroegte fietsen langs de Vecht in Duitsland
Micro-brouwerij Mommeriete
Al snel na het verlaten van Laar veranderen de Duitstalige Vechtetalroute bordjes in Nederlandstalige bordjes Vechtdalroute. En eenmaal op Nederlands grondgebied duurt het niet lang voor micro-bierbrouwerij Mommeriete in Gramsbergen in zicht komt. Jottem, wat een fijn terras aan het water! Maar loop voor je neerploft zeker even naar binnen, want dit huis deed eeuwenlang dienst als huiskamercafé. Terwijl schippers en andere bezoekers genoten van hun biertje, lagen de kinderen al in de bedstee te slapen. In dezelfde ruimte! Aan het interieur van het schipperscafé is door de eeuwen heen nauwelijks iets veranderd. In de aangrenzende ruimte staan de koperen ketels waarin tegenwoordig bier gebrouwen wordt. In de wintermaanden kun je hier zelfs een workshop bierbrouwen volgen. Bier proeven kan het hele jaar door! Soms zit het mee…
Het interieur van huiskamercafé Mommeriete
Biertje van microbrouwerij Mommeriete in Gransbergen
Varen met de Vechtezomp
Na de lunch bij bierbrouwerij Mommeriete stap ik in de Vechtezomp. De Vechtezomp is een platbodemboot van 200 jaar oud die in ongeveer een uur over de Vecht naar Laar (D) vaart. Jawel, dat plaatsje waar die molen stond, en terug. Onderweg krijg je terwijl je geniet van het uitzicht uitleg over het landschap, de bewoners van het Vechtdal en de geschiedenis van dit bijzondere gebied. Heerlijk, even uitwaaien en de benen rust gunnen. En genieten van de stilte want de oude schuit heeft wel een moderne elektromotor. In Laar heb je een uur de tijd om de molen en de omgeving te verkennen. Daarna vaart de Vechtezomp terug naar Gramsbergen. Met een sympathiek prijskaartje van slechts 14 euro p.p. een must do tijdens je fietsvakantie in het Vechtdal.
De Vechtezomp legt een uurtje aan in Laar, Duitsland
De molen van Laar in Duitsland
Met de fluisterstille Vechtezomp van Gransbergen naar Laar en terug
Boerderijen langs de Vecht
De Vecht krijgt ruimte
Meanderend door het Overijsselse landschap (wat is het hier mooi!) passeer ik Hardenberg om via het natuurgebied Rheezermaten in Rheeze te belanden. In dit gebied krijgt de Vecht weer ruimte om te meanderen zoals de rivier vroeger ook deed. Hoe het er hier eeuwen geleden uit zag, is gemakkelijk voor te stellen als je brinkdorp Rheeze binnen fietst. De brink was de plek waar de dieren zomers verbleven. Ook al grazen er geen koeien of schapen meer op de brink, wel staan er rond de oude grasvelden enkele Saksische boerderijen in originele staat. In één ervan zit sinds enkele jaren Theetuin De Rheezer Kamer.
Een van de Saksische boerderijen nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin
Mooie boeketten op tafel maken de Rheezer Kamer extra sfeervol
Theetuin de Rheezer Kamer
Bij deze monumentale boerderij moet je op zonnige dagen bijna vechten om een plekje op het sfeervolle terras. Want de theetuin ligt niet alleen aan de Vechtdal-fietsroute maar óók aan het Pieterpad. Maar zonder vele wandelaars is dit monumentale dorpje een en al rust. Een van de Saksische boerderijen is nu de Rheezer Kamer, een B&B en theetuin. Zorg dat je hier rond koffietijd, theetijd of lunchtijd bent voor een koffie of thee met huisgemaakte taart. Om hier te logeren, moet je een beetje geluk hebben. Eigenaresse Astrid transformeerde de potstal tot een prachtige design B&B gastenkamer. En is dus maar één, zeer royale studio (85m2). Maar er wordt gewerkt aan een tweede.
Tijd voor thee en taart bij Theetuin de Rheezer Kamer
Fietsen van Ommen naar Zwolle
In Ommen stal ik mijn fiets voor de nacht. Tijd voor een drankje op het stadsstrand van Hotel De Zon met uitzicht over de Vecht.
Ik zit de volgende ochtend nog maar net op mijn fiets of het is alweer tijd om even af te stappen. Landgoed Vilsteren ligt op een halfuurtje fietsen van centrum Ommen. In het voorjaar is de tuin van dit landgoed een tapijt van paars/blauwe boshyacinten. Over Landgoed Vilsteren lopen verschillende fiets- en wandelpaden en er zijn vijf wandelroutes met ieder een thema uitgestippeld. Tegenover het landhuis staat de Vilterse molen, een achtkantige stellingkorenmolen.
Fietsen onder de bomen bij Vilsteren
Landgoed Vilsteren ligt vlakbij Ommen
De Vilterse molen deed bijna 100 jaar dienst als korenmolen
Zondagsfietsers en racefietsers
Net als ik bedenk hoe heerlijk rustig het deze zondagochtend is op de weg worden we bij sluis De Stuw bijna van de sokken gereden door groepen racefietsers. Ze razen als idioten voort, ondanks het bordje met ‘alleen wandelpad, fietsers afstappen’. De sluiswachter haalt berustend de schouders op. Hij is het gewend. Hij geniet vooral van de mooie omgeving, zijn bekertje koffie en een praatje met mensen die minder haast hebben. Druk heeft hij het niet, zo aan het begin van het voorjaar. Gisteren gingen er exact nul boten door de sluis. Een mooi moment om het sluishuisje te ontdoen van spinnen en bijbehorende webben en het gras te maaien, klinkt het laconiek.
De Vechtdal fietsroute is meestal heerlijk rustig
Uitkijken over het Vechtdal
Net voor Dalfsen trekt de 20 meter hoge uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten de aandacht. De toren bestaat uit duurzame materialen en werd gebouwd in het kader van het provinciaal project Ruimte voor de Vecht. Vanaf het plateau op 18 meter hoogte heb je een weids uitzicht over de het vlakke Nederlandse landschap.
De uitkijktoren de Stokte van Aterliereen Architecten
In Dalfsen is het manoeuvreren tussen de kerkgangers die net de zondagsdienst uitkomen. En daarna komt een van mijn favoriete kunstwerken in zicht: de zwevende kei van Dalfsen. Een uit de kluiten gewassen paddenstoel van een liggende steen die perfect balanceert op een klein steentje. Nou ja, zo lijkt het. In werkelijkheid zit het 30 ton wegende brok beton vast aan een constructie die 17 meter in de grond verankerd zit. De Vechtdalroute loopt voor een groot deel parallel aan de kunstroute. En dat betekent dat je links en rechts van het fietspad geregeld moderne kunstobjecten ziet. In totaal staan er in dit grootste openbare openluchtmuseum van Europa ruim 80 werken van hedendaagse kunstenaars.
De zwevende kei van Dalfsen langs de Kunstroute
Koffie met krentenwegge bij Boerhoes
De tijd vliegt voorbij in dit rustgevende landschap van het Vechtdal. Het is alweer koffietijd als we Hof Boerhoes in Dalfsen in het oog krijgen. Natuurlijk is het tijd om de fietsen te stallen. Het terras in de perenboomgaard ligt er uitnodigend bij. Maar net nu begint het zachtjes te regenen. Gelukkig is er ook een overdekt gedeelte waar een houtvuur knapperend brandt. Eigenaren Antje en Thomas komen met thermosflessen koffie, thee en de lokale lekkernij krentenwegge en dan wordt het even stil.
Het uitnodigende terras van Hof Boerhoes in het Vechtdal
Slapen op de boerderij
Je kunt bij Hof Boerhoes logeren in een van de drie gastenkamers, in de Bedde & Bruggien, zoals het in het lokale dialect heet. Of je tentje, camper of caravan neerzetten op de boerencamping. De energie wordt opgewekt door zonnepanelen. Gasten mogen zelf groenten en fruit oogsten in de moestuin als ze een beetje meehelpen op de boerderij. Kinderen genieten overdag volop van de scharrelvarkens en de mini-koeien op het erf. Ik zie me vooral ’s avonds zitten op de dijk met uitzicht over de Overijsselse Vecht.
Bij Hof Boerhoes uitkijken over de dijk en het Vechtdal
Het einde van de rivier de Vecht
Bij Berkum leidt de Vechtdalroute in een grote bocht rond het stedelijk gebied van Zwolle. Dit natuurgebied ten noorden van de stad is een van mijn favoriete delen van de route. En dat zo dicht bij het centrum van Zwolle. We rijden een stukje langs het Zwarte Water waarin de Vecht iets verderop geëindigd is. Dan zien we de opvallende opbouw van Museum de Fundatie. En dat betekent het einde van de fietsroute door het dal van de Overijsselse Vecht.
Museum De Fundatie in Zwolle
Naast de Fundatie zit restaurant Villa Suikerberg. Ik eet er een van de lekkerste gepofte tomatensoepen ooit. Daarbij royaal belegde sandwiches die ook al niet te versmaden zijn. Mijn laatste bestemming na een rondje door het oude centrum van Zwolle is het Zwolse Balletjeshuis waar in de kelder nog altijd volgens eeuwenoud recept snoepjes van suikerdeeg gemaakt worden. Lekker voor in de trein naar huis.
Lunchen bij restaurant Villa Suikerberg
Zwolse Boterballetjes worden al eeuwen volgens hetzelfde recept gemaakt
Wil je weten wat er nog meer te doen is in Zwolle? Eerder schreef ik al een blog over de hotspots in de hippe Hanzestad Zwolle.
FIETSEN IN FRANKRIJK
Krijg je geen genoeg van leuke fietsroutes? In Frankrijk fietste ik langs de wijngaarden van de Bourgogne. Een heerlijke kennismaking met goede wijnen, lieflijke dorpjes en imposante kastelen.
Fietsen in de Bourgogne, Frankrijk
Vluchtelingenboten van het Italiaanse eiland Lampedusa krijgen een tweede leven in Amsterdam. Ga mee met een rondvaart van Rederij Lampedusa. Vaar door de Amsterdamse grachten en hoor (levens)verhalen van hedendaagse vluchtelingen.
Met Rederij Lampedusa de Amsterdamse grachten verkennen
Het is een prachtige, zomerse dag in april. In het mini-haventje van Mediametic (Dijkgracht 6) in Amsterdam liggen twee kleurrijke boten van Rederij Lampedusa. De boten zijn een gift van de Italiaanse overheid. En dat is een uitzondering, ze geeft niet dagelijks boten weg. De vaartuigen hebben een historie. Ooit waren het Tunesische vissersboten, daarna werden het smokkelboten. Niet voor drugs of goederen, maar voor mensen. Vluchtelingen die huis, haard en familie achterlieten in de hoop om in Europa een veilig bestaan op te bouwen.
De thuishaven van Rederij Lampedusa is bij Mediametic
Rondvaart in Amsterdam met de Hedir
Na een opknapbeurt zijn de boten nu geschikt voor tours door de Amsterdamse grachten en over het IJ. De kleine Hedir is de meest duurzame, want voorzien van een elektrische motor. Hedir betekent zoiets als donder of gebrul. Een grootse naam voor een fluisterstil varend bootje dat twaalf passagiers kan vervoeren. Alhoewel er tijdens de laatste overtocht van Tunesië naar Lampedusa maar liefst 67 bootvluchtelingen op zaten. Geen idee hoe dat paste.
Sami staat achter het roer. Zijn afkomst blijft een mysterie. Hij komt uit de hemel, lacht Tommy. Tommy is de verhalenverteller tijdens deze rondvaart. In het dagelijks leven is hij schrijver en theatermaker. En ja, ook vluchteling. Uit Egypte.
Geroutineerd leidt kapitein Sami het bootje door de grachten
De vluchtelingen van Amsterdam
Varend langs de statige grachtenpanden verhaalt Tommy over de immigranten in Amsterdam. Soms lijkt het alsof immigratie iets van de laatste decennia is. Maar er zijn altijd al mensen geweest die op de vlucht gingen voor de situatie in hun eigen thuisland. Zo ook eind 16de, begin 17de eeuw. De toenmalige vluchtelingen kwamen niet van ver. Het waren voornamelijk mensen uit de Zuidelijke Nederlanden, Duitsers, Scandinaviërs en Oost-Europese Joden die naar de Republiek der Verenigde Nederlanden vluchtten. Ze werden niet altijd met open armen ontvangen. Hun godsdienst was anders, ze kleden zich flamboyanter, ze spraken andere talen. En ze waren met velen, zo’n 150.000. Toch bleken op den duur de voordelen groter dan de nadelen. Terugkijkend heeft de Republiek veel rijkdom en voorspoed te danken aan de immigranten. Amsterdam zou waarschijnlijk nooit de rijke stad uit de Gouden Eeuw geworden zijn zonder deze instroom.
Je zou bijna verdwalen in de 165 grachten van Amsterdam
De rijkdom van het oude Amsterdam weerspiegeld in de huizen
Zelfs duiven zijn geïmmigreerd
We verkennen tijdens deze anderhalf uur durende rondvaart slechts een klein deel van de 165 grachten en 1281 bruggen van Amsterdam. Zelfs een van de ophaalbruggen blijkt gelinkt aan nieuwe Nederlanders: de Walter Süskindbrug die vernoemd is naar een Joodse Duitser die in Nederland meer dan 600 jonge Joodse kinderen uit handen van de Duitsers redde.
En immigratie blijkt zich niet tot mensen te beperken. ‘Onze’ duiven hebben blijkbaar Schotse roots en de ratten Russische voorouders, leer ik. Ik denk ook gelijk aan de groene halsbandparkieten die ik geregeld zie en vooral hoor in Amsterdam. Een van de recente dierlijke immigranten.
Rondvaart met Rederij Lampedusa. Op de achtergrond de Walter Suskindbrug
Fan van Oranje
Tommy vertelt ook zijn eigen vluchtelingenverhaal. Na de Arabische lente werd in Egypte blijven te gevaarlijk voor hem. Zijn plan was naar een van de Caraïbische eilanden te gaan omdat hij daar geen visum voor nodig had. Maar dat ging niet door. Zweden stond als tweede op zijn lijstje, maar daar kreeg hij geen visum voor. Dan maar Turkije, was de conclusie. Maar die nacht droomde hij dat hij naar Nederland moest gaan. Zijn moeder was niet verbaasd. Als jochie van vier juichte hij al als het Nederlandse voetbalteam een doelpunt maakte. Vanwege Ruud Gullit. Het is niet zomaar een verhaaltje. Hij laat een foto zien van hemzelf als tienjarig jochie waar op hij met trots een Oranje-voetbalshirtje draagt. Dus het werd Nederland.
Storyteller Tommy en enkele gasten aan boord van boot Hedir
Een nieuwe start
We varen verder door de prachtige grachten van Amsterdam. We horen over de historie en zien de mensen op terrassen langs het water genieten van het heerlijke voorjaarsweer. En ik realiseer me weer wat een geluk ik heb in dit land geboren en getogen te zijn. Vrijheid, voorspoed, vrede, kansen…
Genieten van het mooie weer langs de Amsterdamse grachten
Tommy vertelt verder over zijn trauma’s. En over slapeloze nachten en nachtmerries maar ook over het volgen van dromen. Over de humor inzien van nare en rare dingen die gebeuren. En over negatieve gebeurtenissen in iets positiefs veranderen. Daarover gaat ook zijn boek ‘12 Dagen’ dat in september uitkomt. De titel slaat op de eerste twaalf dagen in Nederland. Hij dacht vrijheid gevonden te hebben maar zat bijna twee weken vast. Dat boek moet je lezen, al was het alleen al voor het hilarische verhaal over de bus die langs het vluchtelingenopvangcentrum reed waar hij enige tijd verbleef.
Tommy vertelt zijn eigen levensverhaal en dat van de stad Amsterdam
Met de Hedir door Amsterdam, voor wie eens een andere boottocht wil maken
Boek een rondvaart bij Rederij Lampedusa
En dan zijn we terug bij Mediametic. De tour had van mij veel langer mogen duren. Het was interessant, amusant, leerzaam en ook gewoon leuk.
De rondvaarten van Rederij Lampedusa zijn zeker niet alleen voor toeristen. Of eigenlijk zijn ze juist interessant voor Nederlanders. Na bijna 30 jaar in Amsterdam gewoond te hebben, hoorde ik verschillende dingen over de stad die ik niet wist. Maar het is vooral interessant om het persoonlijke verhaal van hedendaagse immigranten te horen.
Kapitein Sami van Rederij Lampedusa in Amsterdam
Op de website van Rederij Lampedusa kun je een tour boeken, met een heel gezelschap of individueel.
PS: de Oosterdoksdraaibrug van de Oosterdokskade naar de Dijksgracht is voorlopig niet in gebruik. Vanaf station Amsterdam Centraal kun je Mediametic bereiken via de De Ruijterkade en over het water bij de Piet Heinkade naar beneden.
Nog wat kussens in het bootje Hedir voor comfortabel zitten
Er is weinig Hollandser dan een polderlandschap met molens. De Beemster en de Schermer in Noord-Holland waren grote meren tot ze werden drooggelegd. Maar met behoud van smalle slootjes. En daar is het fijn varen! Op naar de Eilandspolder.
Wat een rust, met een kilometer of zes per uur varen door de polders
“In laagveengebieden moet je altijd aan de noordoostkant van de sloot gaan varen. Vanwege de wind en de stroming in de sloten is dat de diepste kant. Anders loop je geheid een keer vast”, verklaart schipper Piet zijn keuze om aan de linkerkant van de sloot te varen. Piet van Marle verzorgt rondvaarten door de polders van het land van Leeghwater. Zijn boot ligt in De Rijp. Dat is ook het geboortedorp van Jan Leeghwater, de man die in de eerste helft van de 17de eeuw verantwoordelijk was voor vele inpolderingsprojecten. Leeghwater noemde de Rijp het mooiste dorp van Nederland. Het was in zijn tijd ook een zeer welvarend dorp. Dat mede dankzij de walvis- en haringvangst. Nog altijd is De Rijp een heel aantrekkelijke plaatsje met oude huizen en een statig raadhuis dat mede door Leeghwater ontworpen is.
De Rijp in Noord-Holland waar Jan Leeghwater woonde
Tijdens de bootexcursie varen we door vele smalle slootjes
Varen door de Eilandspolder
Ons vaargebied voor vandaag is de Eilandspolder. Het is een wirwar van slootjes en eilandjes die ingeklemd liggen tussen de Schermer en de Beemster. Die twee polders ontstonden dankzij de ideeën van Leeghwater. Met een ingenieus systeem van vele molens werd het gebied drooggemalen. Zo werd het mogelijk om tot wel vier meter onder NAP te wonen en te werken. De Schermer en de Beemster vormen nu samen met de daartussen gelegen Eilandspolder een prachtig gebied voor natuurliefhebbers. Wandelend, fietsend of per boot maak je kennis met het bijzondere landschap dat ontstond na de drooglegging.
Het dorpje Graft in Noord-Holland
Privé-eilandjes in de polder
“Laagveen zoals dit hoort weids te zijn”, doceert Piet, die behalve schipper ook aardrijkskundeleraar is. “Dat je hier toch zo nu en dan eilandjes met bomen ziet, komt doordat ze in handen zijn van particulieren. Tot de jaren ’60 werd het op water veroverde land gebruikt voor grove tuinbouw zoals aardappelen, winterpeen e.d. Toen de industrie in de Zaanstreek opkwam, trokken veel boeren weg: er viel daar meer geld te verdienen. De eilandjes werden vaak gekocht door Amsterdammers die graag een stukje land wilden om te recreëren.” Piet heeft zelf ook zo’n eilandje weten te bemachtigen, een oase van rust. Hij neemt er geregeld groepen mee naartoe voor een barbecue.
Wat een rust, met een kilometer of zes per uur varen door de Eilandspolder
Rondvaart door Hollandse polders
Voor de rondvaart hebben we de keuze. Of een stukje De Gouw op en dan naar links richting Driehuizen of verder naar het noorden naar Schermerhorn waar nog een prachtige molendriegang te zien is. Wie niet kan kiezen, boekt gewoon een dubbele toer. Welke route je ook kiest, je wordt in het voorjaar altijd begeleid door vogels. In het gebied geldt een maaiverbod tot 15 juni zodat weidevogels rustig kunnen broeden.
Een eend in de polders van Noord-Holland
Een zwaan in de Eilandspolder, Noord-Holland
In de Eilandspolder leven ook lepelaars
Dankzij Piet en zijn kennis van het landschap weet zelfs een leek na verloop van tijd het verschil tussen de Canadese, de grauwe en de Nijlgans en herken je de kiekendief, de karekiet, de grutto (“als ik die hoor, is het voor mij lente, aldus Piet”) en de kleine rietzanger (die bij vertrek uit Afrika 24 gram weegt en bij aankomst in Nederland nog slechts 14 gram). De gierzwaluw is volgens Piet de meest betrouwbare weerman. Als deze ‘s avonds hoog vliegt dan wordt het de volgende dag mooi weer. Net als je denkt alle vogels gezien te hebben, vliegt er een lepelaar voorbij. Die leven er dus ook.
Er zijn meer mensen die graag varen in de Eilandspolder
Er als de pinken bij zijn
De vogels met jongen zijn niet alleen druk met het grootbrengen van hun kroost maar ook met het wegjagen van vijanden als de kiekendief. Een boot met mensen beschouwen ze ook als potentiële vijand. Eerst proberen ze je weg te lokken van het nest. Gaat dat niet snel genoeg dan scheren ze met veel kabaal laag over.
Zo bang als de vogels zijn voor de indringers in een boot, zo nieuwsgierig zijn de pinken. De jonge koeien rennen direct naar de waterkant om te checken wie er langs vaart. Vandaar natuurlijk die uitdrukking ‘er als de pinken bij zijn’.
Pinken kijken nieuwsgierig naar de indringers in hun polder
Lekker Hollands landschap in de Eilandspolder
We zijn niet de enigen die genieten van deze mooie dag
De molens van Schermerhorn
Schermerhorn komt in zicht. De 52 molens in de Schermer polder waren zo effectief dat de hele fase van stoombemaling werd overgeslagen. Pas in 1928 werd begonnen met elektrisch droogmalen met bijvoorbeeld het Julianagemaal en werden de molens overbodig. Elf ervan zijn gelukkig bewaard gebleven. Bij Schermerhorn is ook het Molenmuseum dat een kijkje biedt in de woon- en werkomstandigheden van de molenaar en de werking van de molens. Zigzaggend tuft Piet met gepaste snelheid van vijf à zes kilometer per uur om het kwetsbare veenlandschap niet te beschadigen richting het lintdorp Grootschermer.
De molens in De Schermer, het polderlandschap van Noord-Holland
Varen langs de molens in De Schermer
Het Schermer poldergemaal Juliana
Eilandspolder: kunst vanaf het water
Hier bewonder je de beelden van kunstenaar Nic Jonk vanaf het water. De Rijp en buurdorp Graft hebben altijd veel kunstenaars aangetrokken. Piet maakt op verzoek een stop bij Galerie De Eilandspolder waar de vaak grappige beelden van kunstenares Elly Hoek-de Reus en anderen te koop zijn. Meer geïnteresseerd in biologische tuinbouw of veeteelt? Piet kent ook bij dergelijke bedrijven mensen en een stop is altijd in te lassen. Dat is zo leuk van deze rondvaarten. Bijna alles is mogelijk en Piet heeft overal een verhaal bij, of het nou gaat om het landschap, de geschiedenis of de huidige dorpsbewoners van het gebied. Na een tocht die veel langer duurde dan eigenlijk de bedoeling was, nemen we afscheid van een goede bekende in plaats van van de schipper die we enkele uren geleden voor het eerst ontmoet hebben.
Genieten van kunst in Graft tijdens het varen door de Eilandspolder
Fietsen door oer-Hollands landschap
Van dit oer-Hollandse landschap kun je haast geen genoeg krijgen. Dus stap ik op de fiets om de polders ook op een andere manier te ontdekken. Hoe bijzonder het gebied is blijkt wel uit de erkenning door UNESCO van De Beemster als monument van techniek en landschapskunst uit de Gouden Eeuw. De Beemster was de eerste polder die onder toezicht van Leeghwater werd gerealiseerd. Is de Eilandspolder vooral een ratjetoe van stukjes land en grillige slootjes, de Beemster bestaat uit keurige rechthoekige stukken land met kaarsrechte sloten.
Fietsen in de polder-natuur van Noord-Holland
Indrukwekkende stolpboerderijen
In dat landschap staan de indrukwekkende stolpboerdijen, bijna vierkante bouwwerken met piramidevormige daken. In de boerderij leefden mensen en vee en er was plaats voor de opslag van hooi en een dorsvloer, allemaal onder een dak. De rijke Amsterdamse handelslieden die het geld voor de inpoldering bijeengebracht hadden, lieten vaak een stadse variant van de boerderij bouwen waar zij in de zomermaanden verbleven. High society in de polder.
Prachtige boerderijen in het noordhollandse polderlandschap
Fietsroute door de polders
Fietsend over dijken passeer je mooie oude dorpjes als Stompetoren, Driehuizen en Middenbeemster waar de schrijfsters Betje Wolff en Aagje Deken vandaan kwamen. In Middenbeemster zie ik voor het raadhuis een standbeeld van Jan Leeghwater, de man die zo belangrijk geweest is voor de ontwikkeling van dit Hollandse polderlandschap. Tijd voor een pauze, bijvoorbeeld bij De Kosterij of restaurant Alles met Liefde. Beide werken veel met biologische producten uit de regio.
De Schermer, poldergebied in Noord-Holland
Tuinieren in de polders van Noord-Holland
Ook varen en fietsen door de polders?
- Piet van Marle neemt groepen van minimaal 6 en maximaal 20 mensen mee. Bij grotere groepen varen bevriende collega’s mee. Je vaart als groep altijd alleen, dus kleine groepen worden niet aangevuld met andere gasten. Anderhalf uur varen kost vanaf 8 euro p.p. Een boottocht is eventueel te combineren met een barbecue, een fiets- of autosteptocht of kanovaren. Meer informatie: www.rondvaarteilandspolder.nl.
- Er bestaat een Leeghwater fietsroute van 47 kilometer, eventueel te splitsen in twee routes van 28 km (door De Beemster) en 32 km (De Schermer). De route is te volgens via knooppunten of de speciale Leehgwater bordjes. bij de VVV in De Rijp is een brochure over de route te koop.
De molens in De Schermer werden gebruikt om het water weg te pompen
Slapen in de polder
- Langer genieten van dit landschap? B&B Het Pakhuys in Graft-De Rijp is een heerlijk, persoonlijk alternatief voor een hotel. De zes kamers van B&B Het Pakhuys zijn ondergebracht in een gerenoveerd rijksmonument in het centrum van het dorpje De Rijp. Bij mooi weer ontbijt je op het terras aan het water.
MEER DAGJES UIT/WEEKENDJES WEG
Plannen voor een weekendje weg? Een stedentrip Rotterdam is altijd leuk. Dit zijn de leukste duurzame hotspots in Rotterdam.
Frietje met een view in Rotterdam
Ook leuk: een middag wilde kruiden plukken en met je wildpluk-oogst zelf lekkere dingen bereiden. Je kunt bijvoorbeeld wildplukken in Amsterdam-Noord.
Kleefkruid groeit hier volop, je hebt zo een handvol
